strona: 4 z 7

Doro Pesch, fot. Andreas Beckers

W swojej karierze wystąpiłaś w kilku ciekawych duetach, między innymi z Udo Dirkschneiderem i Biffem Byfordem. Jak do tego doszło?

Udo zgłosił się do mnie pewnego razu i powiedział, że naszło go, by skomponować swą pierwszą balladę. Utwór nosił nazwę "Dancing with an Angel". Dostałam od niego demo, które naprawdę przypadło mi do gustu, więc od razu przystałam na współpracę. Do tego kawałka powstał również klip. Kiedy już skończyliśmy produkcję, spytałam go, co teraz zamierza, a on z kolei zagadywał mnie o moje plany. Odparłam, że właśnie pracuję nad płytą z orkiestrą symfoniczną w studio w Kolonii, niedaleko miejsca, gdzie kręciliśmy teledysk. Zaproponowałam mu, by zaśpiewał ze mną w coverze "Breaking the Law" Judas Priest. Usłyszał tę wersję i pokochał ją. Chciałam w ten sposób podziękować Priest za to, że wzięli Warlock ze sobą na trasę w 1986 roku. To, że Udo wspomógł mnie swym głosem, uczyniło ten cover jeszcze bardziej wyjątkowym.

Natomiast z Biffem byliśmy przyjaciółmi już od dawna. Zaprosiłam go do udziału w nagrywaniu specjalnej edycji "Celebrate", lecz potem uznałam, że ten numer śpiewany razem z tłumem nie oddaje jego głosowi sprawiedliwości. Dlatego też ostatecznie powstały trzy wersje: jedna z fanami, jedna tylko z kobietami na wokalu (w wersji tej, oprócz Doro, zaśpiewały Angela Gossow, Sabina Classen, Floor Jansen, Liv Kristine oraz Enid Williams, Jackie Chambers i Kim McAuliffe z Girlschool - przyp. red.) oraz jedna z Biffem. Kiedy kręciłam DVD z okazji jubileuszu 20-lecia działalności, Saxon pojawił się na nim i Biff zaśpiewał ze mną.

Pośród swoich licznych kolaboracji, masz też na koncie piosenkę zaśpiewaną w duecie z Lemmym...

Tak, Lemmy'ego poznałam gdzieś w 1983 albo 1984 roku w Anglii na imprezie magazynu "Kerrang!". Mój angielski był wówczas wybitnie słaby, ale on był dla mnie bardzo miły, zaproponował mi drinka i w końcu stanęło na whisky. To było super, ponieważ byłam zagorzałą fanką Motorhead. Po raz kolejny spotkaliśmy się przy okazji festiwalu "Monsters of Rock" w 1986 roku, zaś na przełomie tysiącleci wylądowaliśmy w tej samej wytwórni, SPV. Korzystając z tej okazji, napisałam do niego i zagaiłam, czy byśmy nie nagrali wspólnie jakiejś piosenki. Zapytał, czy wpadłabym wobec tego do Los Angeles, gdyż miał już gotowy numer pt. "Alone Again". Zagrał mi go - to było tak piękne, że zapragnęłam stać się częścią tej muzyki. Później zasugerowałam, iż można by coś jeszcze zmontować i rzuciłam temat "Love Me Forever" z repertuaru Motorhead, bo zawsze byłam wielką fanką tego wałka. No i udało się. Eric Singer zajął się ścieżką perkusyjną, a Bob Kulick wziął w obroty gitarę. Świetna sprawa.

Wspominałaś wcześniej o 2500. koncercie, jaki dałaś w marcu. Naprawdę liczyłaś wszystkie swoje występy, czy to raczej przybliżona liczba?

Nie prowadziłam żadnego rejestru ani nic w tym rodzaju, ale w zeszłym roku skontaktowała się ze mną grupka fanów, którzy sporządzili listę moich gigów i oznajmili mi, że mam ich na swoim koncie już prawie 2500. Z początku pomyślałam: "bez jaj!", a później sami zabraliśmy się za liczenie. Przypuszczam, że tych koncertów było nawet trochę więcej niż 2500, lecz nie byliśmy w stanie ustalić dokładnej liczby występów z lat 80-tych. Wydaje mi się, iż dokonaliśmy w miarę rzetelnych szacunków. Jestem pewna, że ich liczba jest nie mniejsza 2500.