strona: 1 z 5

Tarja Turunen, Warszawa 2010, fot. W. Dobrogojski

rockmetal.pl: Cześć Tarja! Czy możemy zacząć od tematu twojego ostatniego albumu studyjnego, "What Lies Beneath"?

Tarja Turunen: Pewnie.

Wpierw chciałbym cię zapytać o inspiracje, jakie towarzyszyły powstawaniu tego materiału, jak również o to, skąd wziął się tytuł?

Ten album jest dla mnie bardzo, ale to bardzo osobisty. W całej mojej dotychczasowej karierze nigdy nie miałam większego wpływu na proces twórczy ani treść piosenek, nawet w przypadku "My Winter Storm". Aż pewnego dnia doszłam do wniosku, że nikt nie wie lepiej ode mnie, czego tak naprawdę chcę. Na "What Lies Beneath" mogłam w końcu dać upust swojej kreatywności i muszę powiedzieć, że jestem wyjątkowo zadowolona i dumna z rezultatów. Co do tytułu, to zaczerpnęłam go z pierwszego utworu, jaki powstał na potrzeby płyty, czyli "Naiad" - chciałam się w ten sposób odnieść do mroczniejszej strony naszej natury, gdyż każdy z nas ma w sobie coś, czego nie chce lub po prostu boi się pokazać, coś, co leży ukryte pod powierzchnią.

Na "What Lies Beneath" pojawiło się wielu znakomitych gości, między innymi Joe Satriani, Will Calhoun z Living Colour oraz niemiecki sekstet Van Canto. Jak udało ci się namówić ich do współpracy?

Uważam się za wielką szczęściarę, że tylu wspaniałych muzyków pojawiło się w moim życiu - i nie mam na myśli wyłącznie tych, którzy wystąpili gościnnie na albumie. Byli dla mnie olbrzymim wsparciem i niejednokrotnie mogłam liczyć na ich pomoc. Na skutek tych wszystkich wydarzeń, jakie miały miejsce na przestrzeni ostatnich lat, przeszłam wewnętrzną przemianę. Stałam się dzięki temu bardziej otwartą osobą. A niektórzy ze wspomnianych artystów sami zaproponowali swoją kandydaturę (śmiech). Gdy spotkałam Joe Satrianiego, puściłam mu jeden z nowych utworów. Przesłuchał go dosłownie raz i powiedział: "Chcę wziąć w tym udział". Z kolei Will Calhoun okazał się moim starym fanem, więc poszło jeszcze łatwiej (śmiech).

Na limitowaną edycję "What Lies Beneath" trafił dość niespodziewany cover, a konkretnie "Still Of The Night" Whitesnake. Skąd taki pomysł?

Czasami miewam te szalone pomysły na covery (śmiech). Na przykład na "My Winter Storm" znalazło się "Poison" Alice Coopera... Wiesz, jako nastolatek mój starszy brat słuchał mnóstwo hard rocka, więc nie miałam za bardzo wyboru, jak tylko słuchać wraz z nim (śmiech). W efekcie zainteresowałam się hard rockiem na długo zanim metal zagościł w moim życiu. "Still Of The Night" nastręczyło mi niemało trudności - nie miałam pojęcia, jak ugryźć tę piosenkę (śmiech). Od momentu, gdy po raz pierwszy usłyszałam oryginał, uważałam, że potrzeba mu bardziej monumentalnego brzmienia, dlatego uparłam się zrobić to po swojemu (śmiech). Ostatecznie w mojej interpretacji wsparli mnie bracia oraz orkiestra symfoniczna.