strona: 3 z 5

Tarja Turunen, Warszawa 2010, fot. W. Dobrogojski

W roku 2009 gościnnie wzięłaś udział w nagrywaniu utworu "The Good Die Young" na potrzeby ostatniego albumu studyjnego Scorpions, pt. "Sting In The Tail". Jak doszło do tej kooperacji?

Klaus po prostu zadzwonił do mnie pewnego dnia z zaproszeniem (śmiech). Tak na serio, to menedżer Scorpions skontaktował się z moim menedżerem i to w sumie cała historia. Możliwość nagrania piosenki z tym zespołem była dla mnie wielkim zaszczytem i do tego pięknym gestem z ich strony. Już sam fakt, że oni w ogóle zdają sobie sprawę z mojego istnienia zrobił na mnie kolosalne wrażenie. Wspominam to jako cudowne przeżycie, bo jako nastolatka często słuchałam Scorpions i to, że mogłam być częścią ich ostatniego albumu, jest czymś niesamowitym.

Skoro już rozmawiamy o duetach, to w 2005 roku nagrałaś singla "Leaving You For Me" z niemieckim piosenkarzem Martinem Kesici, wystąpiliście też razem w teledysku do tego utworu. Kto właściwie wpadł na ten pomysł?

Podobnie, jak rzecz miała się ze Scorpions, tak i w tym przypadku propozycja wyszła ze strony menedżera, z tą różnicą, że o Martinie nigdy wcześniej nie słyszałam. Nie znałam jego twórczości ani głosu. Lecz gdy już zapoznałam się z jego dokonaniami, bardzo mi zaimponował, ponieważ potrafi śpiewać z autentyczną pasją. Niestety, nie mam pojęcia, co obecnie porabia, gdyż nie mamy żadnego kontaktu. Niemniej jednak życzę mu wszystkiego dobrego.

W 2006 roku w Finlandii ukazała się książka, wokół której narosło bardzo wiele kontrowersji, zwłaszcza kiedy trzy lata później opublikowano ją w angielskim przekładzie. Mowa oczywiście o "Once Upon A Nightwish: The Official Biography 1996 - 2006" autorstwa Marko Ollili. Autor w dużej mierze oskarża twojego męża i menedżera Marcelo Cabuli o doprowadzenie do rozłamu w Nightwish, ale zastanawia mnie, jak ta cała sytuacja wygląda z waszego punktu widzenia. Czy Marko Ollila dał wam w ogóle możliwość wypowiedzenia się w biografii, czy też jest to raczej jednostronna wersja?

Szczerze?

Zdecydowanie tak.

Przeprowadzono ze mną tylko jeden wywiad do tej książki i to wywiad, który trwał zaledwie godzinę. To nie tak miało wyglądać.

Jak na książkę, która liczy sobie ponad trzysta stron, nie wygląda mi to na uczciwe podejście do tematu.

Wiem, niestety, to nie było sprawiedliwe.