strona: 4 z 5

Suicidal Angels, Kraków 20.02.2015, fot. Verghityax

Założyłeś Suicidal Angels trzynaście lat temu. Od tego czasu udało wam się całkiem sporo osiągnąć. Gracie na większości europejskich festiwali i macie na swoim koncie coraz więcej koncertów jako headliner. Jaki jest wasz przepis na sukces?

Przepis na sukces? Może trochę szczęścia? (śmiech) Trzeba wielu wyrzeczeń i cierpliwości. Trzeba poświęcić cały swój czas na zespół i konsekwentnie dążyć do celu. Wtedy jest szansa, żeby się wybić. Nic mniej, nic więcej.

Zawsze byłam ciekawa, dlaczego nazwaliście zespół Suicidal Angels. Co oznacza ta nazwa?

Też chciałbym wiedzieć (śmiech). Tak zupełnie szczerze, to w ogóle nie pamiętam skąd ją wziąłem. Kiedy miałem piętnaście lat, obudziłem się skacowany po imprezie i znalazłem w kieszeni kartkę z nabazgranym przez siebie "Suicidal Angels". Przez chwilę gapiłem się na nią półprzytomnie, a potem pomyślałem, że to mogłaby być fajna nazwa dla kapeli. I tak zostało. Ot i cała historia pochodzenia nazwy zespołu.

Często podkreślasz, że regularne koncertowanie wymaga od muzyków wielu poświęceń. Co wobec z tego z rodzinami albo związkami?

Myślę, że mimo wszystko da się to jakoś pogodzić. Ale wymaga to wiele zrozumienia i dobrej woli z drugiej strony. I na pewno nie jest łatwe. Ale cóż... nie ma rzeczy niemożliwych.

Pamiętasz jeszcze swój pierwszy koncert?

Bardzo dużo występowałem publicznie od dziecka, zwłaszcza w okresie szkolnym, więc trudno mi przypomnieć sobie, kiedy tak naprawdę zagrałem pierwszy prawdziwy koncert. Na szkolnych imprezach grałem często covery. Rockowe, hardrockowe, heavymetalowe kawałki... To były fajne czasy. Nie pamiętam kiedy dokładnie zagrałem pierwszy występ z własną kapelą, ale mam wiele miłych wspomnień z tego wczesnego okresu muzykowania.