strona: 3 z 4

Sahg, Kraków 8.10.2010, fot. Verghityax

Gdybyś miał porównać nowy album do poprzednich, powiedz, co się zmieniło, co poszło do przodu, a co pozostało w waszym graniu takie samo, jak na początku.

"Sahg I" był chyba trochę mroczniejszy niż dwie pozostałe płyty. Miałem większy wpływ na ten krążek i wyszedł bardziej "gorgorothowy". Wiesz, struktura utworów, melodyka, pesymistyczny klimat... Teraz Sahg gra bardziej typowo. To taki stoner rock - metal. Ale generalnie wszystkie trzy płyty są utrzymane w podobnym klimacie i zamykają pewną erę w rozwoju zespołu. Wyszła nam taka trylogia. Teraz czas na zmiany.

Wiesz już, w jakim kierunku pójdą te zmiany?

Mamy pewien pomysł, ale okaże się dopiero jak sobie spokojnie usiądziemy w sali prób i trochę pogramy. Na razie jesteśmy zadowoleni z tego, co powstało do tej pory.

Jak myślisz, co jest łatwiejsze - napisać kawałek blackmetalowy, który zostanie zapamiętany, czy coś melodyjnego, co wpada w ucho?

Wiesz co, ja nie myślę w tych kategoriach. Skupiam się na swoim rozwoju jako muzyk, kompozytor i jako człowiek. Próbuję swoich sił i w jednym, i w drugim.

A który styl wymaga od ciebie większych umiejętności technicznych?

To chyba porównywalne. Żeby grać dobrze jakąkolwiek muzykę, musisz mieć opanowany instrument.

Masz jakichś ulubionych basistów? Kogoś, kto byłby dla ciebie wzorem?

Nie.

No chyba że King Ov Hell?

Tak, dokładnie. Może i było kilku naprawdę dobrych basistów, takich jak na przykład Cliff Burton albo paru jazzowych wirtuozów, ale bas sam w sobie nie jest specjalnie interesującym instrumentem. Robi tylko tło dla reszty kapeli.

Grasz jeszcze na czymś?

Tak, gram na gitarze.

Dobra, to teraz trochę luźniejszych tematów. Powiedz mi, czy jesteś znaną osobą w Norwegii. Ludzie rozpoznają cię na ulicach? Rozdajesz autografy itd.?

Zdarza się. Ale "sława" nie ma dla mnie większego znaczenia. Nie po to gram.