strona: 1 z 4

In Flames, Warszawa 6.04.2009, fot. Lazarroni

rockmetal.pl: Witaj Bjorn, dzwonię do ciebie z Polski, niedługo gracie tu dwa koncerty. Dziennikarze pewnie zawsze zadają wam pytanie, czy lubicie grać w tym czy innym kraju (i oczywiście nie możecie zaprzeczyć), więc ja spytam o coś innego - co zapamiętałeś z waszych ostatnich wizyt w Polsce?

Bjorn Gelotte, In Flames: Pamiętam, że kiedy ostatnio u was graliśmy, przyszło na nasz koncert tylu ludzi, że przydałby się większy klub (śmiech). Strasznie mnie to zaskoczyło, bo nie koncertujemy w Polsce jakoś specjalnie często i nie spodziewałem się aż takiego przyjęcia. Miłe wspomnienie.

Zanim porozmawiamy sobie o nowej płycie, chcę cię spytać o zmiany, które zaszły w zespole. Po pierwsze zmieniliście wydawcę z Nuclear Blast na Century Media. Dlaczego?

Po ostatniej płycie skończył nam się kontrakt z Nuclear Blast, więc postanowiliśmy rozejrzeć się dookoła i sprawdzić, kto zaoferuje nam najlepsze warunki. Czasy trochę się zmieniły. Sprzedaż płyt nie wygląda już tak, jak kiedyś, więc trzeba szukać nowych rozwiązań, żeby przyciągnąć ludzi i dotrzeć do nich ze swoją muzyką. Potrzebowaliśmy elastycznej wytwórni, a nie tylko kogoś, kto wypuści produkt na rynek i przestanie się nim interesować. Dlatego spodobała nam się strategia, którą przygotowało dla nas Century Media.

Druga wielka zmiana to odejście z zespołu gitarzysty Jespera Stromblada w lutym 2010 roku. Mówi się, że powodem jego decyzji było uzależnienie od alkoholu. To jedyna przyczyna?

Tak, Jesper po prostu nie mógł już z nami jeździć w trasy. Każde tournee jest szalenie destruktywne dla osoby, która nie kontroluje swojego spożycia. W zasadzie to nie miał już innej opcji, tylko odejść i zająć się tym problemem. Jeśli nie możesz jeździć w trasy, nie możesz być w zespole. Nasza robota składa się w dziewięćdziesięciu ośmiu procentach z koncertowania, a tylko w dwóch z siedzenia w studiu i nagrywania.

Kiedy czyta się wasze oficjalne oświadczenia na ten temat, można odnieść wrażenie, że nadal pozostajecie w dobrych stosunkach.

Tak, Jesper dalej jest jednym z moich najlepszych przyjaciół. Znamy się piętnaście lat, wiele razem przeszliśmy i jest dla mnie naprawdę bardzo ważną osobą. Ale jeśli nie może już funkcjonować w zespole, nie powinien w nim być. Odszedł w przyjaznej atmosferze i nikt do nikogo nie ma żalu. Tak po prostu musiało się stać.

Skoro jesteście w kontakcie, to pewnie wiesz, co u niego słychać? Jak sobie radzi z tym problemem?

Całkiem nieźle. Z tego, co wiem nie pije już od ponad czterech miesięcy. To jego życiowy rekord... (śmiech). Cieszę się, że się pozbierał, że coś ze sobą robi. Wiem też, że zabrał się za robienie muzyki do jakiegoś filmu, stara się wykrzesać z siebie coś kreatywnego. Wygląda na to, że gość nareszcie zaczyna dbać o siebie i o swoje zdrowie. Patrzę na to z ulgą.