Organizator krakowskiego koncertu Judas Priest, Saxon i Uriah Heep udostępnił jego harmonogram. Wydarzenie odbędzie się 30 marca 2024 roku w hali "Tauron Arena".

Judas Priest, Gdańsk 3.06.2022, fot. Justyna Kamińska

18:45: Uriah Heep
20:00: Saxon
21:20: Judas Priest

Judas Priest promować będzie swój dziewiętnasty longplay studyjny, zatytułowany "Invincible Shield". Wydawnictwo trafiło do sprzedaży 8 marca 2024 roku. Na płycie znalazło się jedenaście kompozycji, które wyprodukował Andy Sneap. Okładkę przygotował Mark Wilkinson.

Gitarzysta Glenn Tipton zrezygnował w lutym 2018 roku z grania koncertów na czas nieokreślony. Powodem jest postępująca choroba Parkinsona, którą zdiagnozowano u muzyka dziesięć lat temu. Na potrzeby występów zastępuje go Andy Sneap, producent muzyczny, a także gitarzysta takich formacji jak Sabbat i Hell.

W 1972 roku wokalista Rob Halford i perkusista John Hinch dołączyli do zespołu Hiroshima. W maju 1973 roku K.K. Downing i Ian Hill, którzy po rozstaniu z Alem Atkinsem i Chrisem Campbellem szukali nowych ludzi do Judas Priest, byli świadkami występu Hiroshimy. Po koncercie podeszli do Johna Hincha i Roba Halforda, aby zaproponować im współpracę. Pierwszy koncert w nowym składzie miał miejsce jeszcze w tym samym miesiącu w "The Townhouse". Na początku 1974 roku Judas Priest odbył swoją pierwszą trasę po Europie. Po powrocie grupa związała się z wytwórnią Gull Records, która zasugerowała im dokooptowanie drugiego gitarzysty. Nowym nabytkiem został Glenn Tipton z The Flying Hat Band.

W czerwcu 1974 roku kwintet wszedł do studia, aby zarejestrować materiał na swój debiutancki album, zatytułowany "Rocka Rolla". Produkcją zajął się Rodger Bain, który wówczas miał na swoim koncie pracę z Black Sabbath i Budgie. Premiera "Rocka Rolla" miała miejsce trzy miesiące później - 6 września.

Saxon, Gdańsk 3.06.2022, fot. Justyna Kamińska

Saxon ogrywa obecnie swój dwudziesty czwarty longplay studyjny, pt. "Hell, Fire and Damnation". Ukazał się on 19 stycznia 2024 roku, pod egidą Silver Lining Music. Na wydawnictwie znalazło się dziesięć kompozycji. W otwierającym "The Prophecy" w rolę narratora wcielił się Brian Blessed, aktor znany między innymi z serialu "Ja, Klaudiusz" i filmu "Flash Gordon". Produkcją, miksami i masteringiem zajął się Andy Sneap. Okładkę przygotował Peter Sallai.

W marcu 2023 roku Paul Quinn, gitarzysta Saxon, postanowił wycofać się z uczestnictwa w trasach koncertowych zespołu. Za jego decyzją stoi zmęczenie wieloletnim życiem w drodze. Paul Quinn nadal będzie komponował i nagrywał z formacją, pozostaje również otwarty na udział w pojedynczych występach. Obecnie na żywo zastępuje go Brian Tatler z Diamond Head.

Kapela została powołana do życia w 1976 roku jako Son of a Bitch, by niecałe trzy lata później zmienić nazwę na Saxon. Oryginalny skład utworzyli Biff Byford na wokalu, Paul Quinn i Graham Oliver na gitarze, Steve Dawson na basie i Pete Gill na perkusji. Debiutancki longplay, zatytułowany po prostu "Saxon", ujrzał światło dzienne w 1979 roku. W tym składzie kwintet zarejestrował jeszcze trzy płyty, które okazały się najważniejszymi w jego dorobku: "Wheels of Steel", "Strong Arm of the Law" i "Denim and Leather".

Uriah Heep, Kraków 20.02.2019, fot. Justyna Kamińska

Uriah Heep promować będzie swój dwudziesty piąty longplay studyjny, zatytułowany "Chaos & Colour". Ukazał się on 27 stycznia 2023 roku, pod banderą Silver Lining Music. Na płycie znalazło się dziesięć kompozycji. Współautorem jednej z nich, pt. "Save Me Tonight", jest Jeff Scott Soto. Sesja nagraniowa odbyła się w brytyjskim "Chapel Studios". Za produkcję odpowiada Jay Ruston.

Grupa Uriah Heep, nazywająca się początkowo Spice, powstała w 1969 roku w Londynie z inicjatywy gitarzysty Micka Boxa. Udało mu się namówić do współpracy basistę Paula Newtona, perkusistę Alexa Napiera i wokalistę Davida Garricka, który wkrótce potem zmienił nazwisko na Byron. Ostatnim muzykiem, który dołączył do załogi, był klawiszowiec Ken Hensley - napisał on utwory, które stały się największymi, najbardziej klasycznymi hitami formacji, w tym "Lady in Black", "Easy Livin'", "Stealin'" i "Look at Yourself". W trakcie sesji nagraniowej debiutanckiego albumu Nigel Olsson zastąpił Napiera na bębnach i w 1970 roku światło dzienne ujrzał pierwszy longplay Uriah Heep, pt. "Very 'eavy... Very 'umble". Pomimo licznych przetasowań w składzie, lata 70. okazały się wyjątkowo płodnym okresem w działalności grupy - w ciągu dekady świat doczekał się aż dwunastu albumów studyjnych i jednego koncertowego Brytyjczyków.