Hej, rano przy kawie napisałem prawie słowo w słowo (ze mozna to i to, bo tu i tu sa rzeczy wartościowe; nawet Burzum z Dimmu zestawilem, tyle ze dorzuciłem do tego a-ha :) ). Ale machnąłem reka i skasowałem
Panowie, nie twórzmy obozów.
Jedynym miernikiem powinna byc jakość muzyki, a nie szuflada

Zasadniczo znam kilka hitów a-ha, lecz nie powiem, bym się fascynował. Lubię ich kawałek z Bonda, zdaje się z tego z Timothym Daltonem. Skoro już tyle nazw padło, a wciąż pojawiają się nowe, to jako żem niemłody już człek z czterema krzyżykami na karku i praca poważna, a wciąż truv się czuję, dorzucę jeszcze do jedynek wcześniejszych - Borknagar i Old Man's - jedynkę Dodheimsgard. Coś z tymi zespołami tak sobie, moim zdaniem oczywiście, potem poszło. Raz lepiej, raz gorzej, lecz nigdy już tak dobrze :) Tym truv polecam najnowszy album Abigor, w zasadzie pierwszy, który mi podszedł od zeszłego wieku, czyli Channeling z 1999 r. A tak serio to żaden ze mnie truv, bo uwielbiam Manowar ;)

Można, tyle że nie w tym rzecz. Wszystko zaczęło się od uwagi Przemo667 o trvmetalowcach, którzy - czego by Dimmu Borgir nie nagrali - i tak zjadą ich jak burą sukę. Choćby muzykę tworzył im sztab profesjonalnych kompozytorów i wszystko rozpisane było na 5 orkiestr. Ci sami kolesie, jak usłyszą gówniany zespolik, gdzie jakiś 18-latek jeden gra na wszystkich instrumentach (i to z trudem) ale wszystko odbywa się zgodnie z przykazaniami trv black metalu, próbują wszystkim wmówić, że to arcydzieło muzyki współczesnej. Ja osobiście nie znoszę takich zindoktrynizowanych, ciasnych łbów. Jeden tu sie kiedyś ze mną wykłócał o jakąś płytę Burzuma (którego ja osobiście nie trawię)- z takim mi kazaniem wyjechał, jakby ten cały Varg Vikerness to był co najmniej drugi Mozart. Niech każdy słucha czego chce ale nie wmawia ludziom głupot i nie próbuje zaczarować rzeczywistości. Każdy ma prawo lubić co chce ale jak już podkreślił Jarema - nazywajmy rzeczy po imieniu. Dostaję szczękościsku jak czytam, że profesjonalny zespół jak Borgiry jest tandentny, za to o "Daudi Baldrs" (czy jak to się tam nazywa), który brzmi jak zlepek utworów z jakiejś gierki na Commodore64 czytam, że to wielkie dzieło, które przetrwa wieki w świadomości słuchacza. Bez jaj.

Daudi jak Daudi, ale Hlidskjalf je kurna genialny!!! ;)

Dla mnie Dimmu Borgir to jeden z tych zespołów, z których się wyrasta. Jako gówniarz uwielbiałem "For All Tid", "Stormblast" i "ETD", potem już w kratkę tylko poszczególne utwory. Po wielu latach przerwy odpaliłem sobie kilka albumów i zupełnie nie siadło. Nową płytę z ciekawości sprawdzę, ale nie przypuszczam, żebym się zajarał, to już nie moja bajka.

Również nie mam nic ani do tego zespołu, ani ich ostatniej studyjnej płyty. Słucham, bo lubię, w przeciwieństwie do większości trve-norsk-pagan-satan-kvltowych płyt, nagrywanych na ruski dyktafon w piwnicy u babci. Mam wrażenie, że zespół jest gnojony głównie za to, że odniósł sukces. Zdaniem ortodoksów powinni dalej siedzieć w tej piwnicy, nagrać setne demo rozprowadzone na kasecie z kserowaną okładką ozdobioną pentagramem w pentagramie nad pentagramem wpisanym w odwrócony krzyż na odwróconym krzyżu, któryś z nich powinien strzelić sobie w łeb i wtedy byłoby fajnie. Ja ich doceniam właśnie za to, że patrzą czasami w kalendarz i wiedzą, że 1990 był 28 lat temu i ani brzmienie z jamnika, ani czarne kalesony zwinięte dziadkowi, ani korpspejnt plakatówkami nie są już takie fajne jak kiedyś, a klawisz Casio można zastąpić orkiestrą.

10/10, ująłeś to o wiele lepiej niż ja :-)

Żadnym kultowcem nie jestem, ale szczerze - szeroko otworzyłem oczy ze zdziwienia, że ktoś jeszcze czeka na ich płytę, bo ostatnie dokonania (nie tylko "Abrahadabra") są u mnie na wirtualnej półce (bo przecież ich nie mam) z napisem "Nigdy, przenigdy i pod żadnym pozorem nie sięgać" :D Ale co kto lubi, mi nic do tego.

Przy okazji Old Man's: ich jedynka to majstersztyk, dziś już kult. Brzmienie, melodie, wykonanie i co tam jeszcze... kilka prześwietnych numerów. Podobnie podchodzę do debiutu Borknagar. Z Dimu Borgir, którego nigdy nie "słuchałem" w zasadzie z pewną przyjemnością trawię dwie pierwsze, zwłaszcza Stormblast. I to na tyle.

Jedynka Borknagar to mocno niedoceniany album a jest to jedno z najbrutalniejszych dokonań muzycznych z udziałem Trickstera G. Takie trochę preludium do Nattens Madrigal. Choć ja jednak wolę z pierwszych Borknagarów The Olden Domain to jedynkę też bardzo cenię. Mieli trochę pecha, bo późno zadebiutowali i nie pokryli się taką kultowością jak Emperor, Enslaved, Mayhem, Darkthrone czy Immortal.