Był wspaniałym gitarzystą i kompozytorem. Moim najlepszym przyjacielem. Był zabawnym, inteligentnym i uroczym człowiekiem. Pozostawił po sobie w naszym życiu olbrzymią pustkę.

Wielu z was zauważyło zapewne, że Tom przez ostatnie piętnaście miesięcy był nieobecny na wielu naszych koncertach. Teraz mogę wreszcie powiedzieć, że powodem były rozmaite zabiegi i operacje, które przechodził w swojej walce z rakiem. Kiedy 2 czerwca zaczęliśmy występować na europejskich festiwalach, Tom nie czuł się najlepiej. Doradzano mu pobyt w szpitalu, ale lekarze nic nie byli w stanie dla niego zrobić. Na dwa dni przed wylotem do Niemiec Tom sam wypisał się z oddziału. Niektórzy mogą postrzegać to jako lekkomyślne, ale wiem, że Tom chciał przeżyć swój ostatni rok na swoich zasadach, nie pozwalając, by rak przeszkodził mu w robieniu tego, co kochał. Swoje ostatnie koncerty z nami zagrał na 'Rock Am Ring' i 'Rock Im Park'. Kosztowało go to mnóstwo sił, lecz tych występów nie zapomnimy nigdy.

Zmuszeni byliśmy odwołać dalsze wystepy, kiedy 8 czerwca w Luksemburgu Tom poczuł się już bardzo źle i został przewieziony na oddział intensywnej terapii. Następnego dnia lekarze wprowadzili go w stan śpiączki farmakologicznej, informując nas, że prawdopodobnie nigdy nie będą już w stanie go wybudzić. Mimo to, pięć dni później Tom obudził się i kupiliśmy bilet na pociąg do domu. Typowy Tom Searle.

Ostatnie dwa miesiące spędził na walce z chorobą i przez jakiś czas wydawało się, że wszystko zmierza we właściwym kierunku. Niestety, na dwa tygodnie przed śmiercią jego stan znów się pogorszył i Tom od nas odszedł.

Nie mam pojęcia, co się stanie z Architects. Zaczęliśmy grać z Tomem w zespole, kiedy mieliśmy po trzynaście lat. Udawać, że Tom nie był sercem ten kapeli i źródłem wszystkiego, co stworzyliśmy, byłoby całkowitym brakiem szacunku wobec niego. Zespół już nigdy nie będzie taki sam i nie da się temu zaprzeczyć.

Dokończymy trasę promującą 'All Our Gods Have Abandoned Us'. Nie będzie łatwo wchodzić nam na scenę bez niego, lecz musimy to zrobić. Chcemy to kontynuować, lecz nie nagramy niczego nowego, dopóki nie będziemy pewni, że Tom byłby z tego dumny. Czas pokaże, czy nam się to uda.