Początek tej płyty narobił mi nadziei ale im dalej tym gorzej. Gdyby okroić to do sześciu pierwszych kawałków i zrobić z tego mini album, nie miałbym osobiście zarzutów. Ale im dalej, tym bardziej utwory robią się jakieś takie nijakie i mdłe. Niby wszystko chodzi jak w zegarku ale muzyka wpada jednym uchem i wypada drugim. Ogólnie to się chyba starzeje bo nie mam już cierpliwości do płyt gdzie niby chodzi o konkretnie pierdyknięcie a materiał przekracza 50 minut. Pół godziny konkretnego, dobrze skomponowanego łupnięcia > 50 minut nijakiego brandzlowania, tak to widzę. Z drugiej strony, jestem łysy jak kolano, mam nadwagę, okulary jak denka od butelek i lubię Delain, więc najpewniej się nie znam.

To nie są symptomy nieznania się. Jak jesteś łysy, masz nadwagę bryle etc. i słuchasz Delain, pewnikiem wchodzisz w kryzys wiekowy i fantazjujesz, bo koniec blisko :)

Nie wiem czemu ale podczas czytania Twojej wypowiedzi miałem przed oczami Madsa Mikkelsena w roli Hannibala, zasiadającego w swoim gustownym fotelu w gabinecie psychiatrycznym i w głowie słyszałem Twoje słowa wypowiedziane tym jego głębokim głosem. Lat przybywa, kora mózgowa wariuje.

przyjemność po mojej stronie. To jeden z moich ulubionych aktorów, którego większość zna, czyli nie zna od 007 wzwyż. Tymczasem "Jabłka Adama", to mój ulubiony film z jego udziałem.

Właśnie wziąłem sobie Twoje zdanie do serca i sprawdziłem owe "Jabłka Adama" na filmłebie. "Młody neonazista Adam trafia do wiejskiej parafii, gdzie przywrócić społeczeństwu ma go pastor Ivan" - no to już wiem co będę oglądał jutro po robocie. Dzięki, Kruku, bywasz irytujący ale czasem nawet się na coś przydasz ;-)

"Jabłka Adama" też mi się podoba. Ale w tematyce SS od lat nieprzerwanie króluje u mnie norweskie 'Zombie SS'. Tytuł badziewnie przetłumaczony, ale film wymiata, że miło.

Taaa, oglądałem, klasyka :-) A tytuł tłumaczony powinien być chyba jako "Martwy śnieg", o ile dobrze pamiętam. No ale wiadomo jak z tym naszym polskim tłumaczeniem bywa - pięknym przykładem film "The Forgotten", który przetłumaczono z iście ułańską fantazją na "Życie, którego nie było". Zresztą, to jest temat rzeka, niejednokrotnie poruszany na tym i owym serwisie. Generalnie, Skandynawia trzyma poziom w kwestii nie tylko muzyki metalowej ale i kinematografii wespół z literaturą. Nie powiem, żebym widział wiele skandynawskich filmów (kiepski ze mnie kinomaniak) ale to co widziałem oceniam zdecydowanie na plus. Natomiast, co się tyczy literatury, to mam w niej spore rozeznanie i po literaturę skandynawską sięgam w ciemno. Par Lagerkvist, John Ajvide Lindqvist, Henning Mankell, można by wymieniać bez końca. No i wszystko w mrocznej, dusznej estetyce - klimat kraju robi swoje. Choć od paru lat siedzę w UK, marzy mi się przeprowadzka do takiej Danii bądź Norwegii - znajomi, którzy tam byli przestrzegają "daj spokój, ciemno, zimno, deprecha, nuda" a ja sobie myślę "no i tego mi, kurde, potrzeba!".

Prawdziwy tytuł to chyba "Martwy śnieg", prawda? Tak, to kawał "dobrego" kina! :)

z Madsem Mikkelsenem bardzo jeszcze polecam film "Polowanie". dla mnie ten koleś to geniusz.

No i "Valhalla: Mroczny Wojownik", choć tam słowa nie wypowiada;)