Normalnie "The Last V8 Interceptor". Szkoda. Mojego też już nie robią. Miał być nowym Mustangiem, został wspomnieniem. Recenzenci go nie polubili, ale wiadomo, że wszyscy recenzenci to chuje ponure bez gustu ;). W ogóle Ford nie ma teraz w ofercie na Europę fajnego coupe. W motoryzacji wszystko idzie ku gorszemu jeszcze bardziej niż w muzyce.

Kiedyś funkcjonowało powiedzenie ford gówno wort fiat jego brat. Lub bardziej ładnie nie jeżdżę autami ford fiat i francuskie hehe. Ale chuj. Rzeczywiście kapa moje ukochane marki bedzieszmialwielkiego i mietekwagen robią przednionapędowe na wtyczki. Obecnie sam nie wiem starzeję się bo biorę pod uwagę przeprowadzkę do Toyoty gt 86 względnie jej bliźniaka subaru brz. 200 koni ledwie ale ile funu. A i jak ktoś ma niepotrzebne 350 koła to odradzam zakup m Bawarii czy merca. Za tą kasę można mieć piękne Ghibli 3.0 350 kucy i nikt nigdy nie powie, ze jesteście ze wsi, najwyżej nazwą was pozerami których nie stać na Lambo i Ferrari a to już nie wstyd.

Miałem te trzy i pół paczki we wrześniu, ale przeznaczyłem na mieszkanie, tak czy inaczej dzięki za ostrzeżenie, gdybym miał drugie, to wypierdoliłbym je na muscle cara a za resztę zrobił imprezę;).
Ostatni przyzwoity użytkowy mietek to 124 a ostatnie ładne BMW to 850. A z paszkwili na Forda to są jeszcze fajne amerykańskie rozwinięcia nazwy - Found On Road Dead, Fix Or Repair Daily i Fast Only Rolling Downhill:)
BMW nie warto obrażać, bo stereotypowy użytkownik marki już ją zbrukał (w Polsce)...

pierdolisz, to dlatego Chevy zwinął żagle, bo szkoda ci było paru tysi na camaro ;) hahahha?!!

Sorry, GM! To przez takich chujów jak ja Detroit potrzebuje Robocopa. I jego zajebistej suki. Znaczy radiowozu, nie Officer Anne Lewis. I 6000 SUX też był tam zajebisty. Amerykańska motoryzacja jest zajebista nawet jak samochody robi chujowe! I dlatego musi upaść. Camaro IROC-Z to zresztą mało, do moich uszu pasuje tylko pierdolony Batmobil. Z niemieckich to Leopard 2A6 w sumie mi pasi.

dziwne to usa - Freemont miał zdobyć ich w cuglach hehe a tu wieśwagen chce ich zagarnąć, wszystko przez Chłamerykę. Hahaha,.

Tośmy se kurwa porozmawiali jak w muzyce idzie ku gorszemu, nie ma co, ehem. Hej ludzie, mamy nadzieję, że dzisiejszy odcinek Czop Gear w komentarzach doprowadził was do skrętu kiszki stolcowej i zatrucia ołowiem!

Chyba prawie wszystko poszło ku gorszemu dwadzieścia lat temu, skoro dzisiaj najbardziej pozytywnym i miłym podrdzewiałemu, metalowemu sercu zjawiskiem jest nostalgiczny trend wstecznictwa.

Na przełomie poprzedniej i bieżącej dekady metal strącił z siebie cały brud z lat '90 w postaci groove, industrializacji, rapowatości, wydumanej alternatywności i innych, zbędnych zanieczyszczeń formalnych, żeby po raz ostatni pokazać to, za co był kochany, czyli nie skundlone konwencje heavy/thrash/death. Podejrzewam, że jest to rodzaj przedśmiertnej ablucji, ostatniego beknięcia oranżadą z komunii. Apogeum nostalgii to trasa Big 4 z 2010 (owszem, czysto marketingowy produkt, ale ktoś tu sobie dobrze policzył, jaką górę dolarów jest obiektywnie warty ludzki sentyment).

Kolejnej takiej fali już nie będzie, aż w końcu nie będzie czego słuchać. Nie żebym uważał, że nie warto odkrywać nowych kapel, choćby i na rockmetalu, ale prędzej dziś wywali mnie z butów coś starego, z czego nie byłem douczony, gdy było świeże, niż jakiś debiut urwie mi dupę (co najwyżej ucieszy, że jest przyjemnie konserwatywny). Zanik, uwiąd, atrofia... A może to tylko z wiekiem przechodzi skłonność do nastoletnich egzaltacji?

Tak, to własnie starość... poza tym trudno obiektywnie uznać własny gust za wyznacznik jakości. Dla jednych to artrofia, dla drugich to proges.

Oprócz "rapmetalu". To była artrofia.

Szczerze mówiąc to naprawdę dziś jest coraz gorzej ze znalezieniem dobrej muzyki metalowej. Nie mówię, że jej nie ma w ogóle ale albo są to rzeczy owszem dobre ale wtórne, robione przez starych wyjadaczy, od których nie ma co wymagać nowatorstwa albo są to klimaty owszem nowatorskie ale męczące, niestrawne i przekombinowane w dłuższym kontakcie (przykładem płyta Blackjazz zespołu Shining, czy ostatnie dwa Swansy). Trzecią drogą i jak dla mnie najsłabszą jest próba grania przez nowe zespoły dokładnie tak samo jak ich potencjalni ojcowie czy dziadkowie bez żadnej własnej inwencji czy choćby dostosowania starej muzyki do współczesnych czasów. Trudno dzisiaj znaleźć w metalu rzeczy jednocześnie ambitne, nowatorskie i podane w przystępnej formule a takie granie dominowało w latach 80-ych czy 90-ych i do dziś słucha się tego z olbrzymią przyjemnością. Najlepiej kondycję dzisiejszego metalu pokazuje to co się dzieje z zespołem Paradise Lost. Kapela niegdyś wyznaczająca trendy w muzyce metalowej, bardzo nowatorska, dzisiaj z kompletnie niezrozumiałych dla mnie powodów coraz bardziej cofa się w rozwoju i próbuje grać jak za starych dobrych czasów choć wychodzi to jej 3 razy gorzej niż w pierwszej połowie lat 90-ych.