tak, Vader, Marduk, Angelcorpse i Legion Deicide

Tak, moja żona i córka.

dla mnie podróżowanie jest troszkę ważniejsze od muzyki

Mam kilka zajawek. Ale muza jest naj.Oprócz słuchania, gram sobie na gitarce.Później jest jazda motorkiem, i książki.Właśnie w takiej kolejności.

Muzyka, siłownia, literatura - wielka trójca. Potem długo długo nic i dopiero takie pierdoły jak seks itp. :D

O ile dobrze pamiętam to Ś.P. Ayrton Senna zapytany przez dziennikarza o najpopularniejszy sport w Brazylii odpowiedział: siatkówka, a po niej Formuła 1. Jego rozmówca był wyraźnie zaskoczony. "Najpopularniejsza w pańskim kraju jest siatkówka, a nie piłka nożna? No tak, bo piłka nożna to u nas religia...". Parafrazując tę wypowiedź mogę stwierdzić, że muzyka to zdecydowanie coś więcej, niż hobby. Dla mnie to absolutnie niezbędny składnik życia. Bez żadnej przesady słucham jej codziennie przez kilka, jeśli nie kilkanaście godzin. Zaraz po przebudzeniu, w pracy, podczas zakupów, idąc spać, dosłownie wszędzie. Naprawdę dziwne, że jeszcze nie ogłuchłem, a słuchawki nie przyrosły mi do uszu :)
A hobby? Oprócz czytania książek, kontrolnego "zapijania ryja", uwielbiam też łazić po polach i pagórkach, często w błocie po kolanach, w deszczu, nieustannie drąc sobie spodnie na drutach kolczastych, odganiając się przy okazji od ujadających kundli i ich właścicieli - nawiedzonych farmerów... w celu odnalezienia jakiejś bezładnej sterty kamieni. Oczywiście nie wykluczam opcji, że to bardziej efekt solidnie porysowanej osobowości, niż rzeczonego hobby :D Najważniejsze jest jednak, że i wtedy słucham dobrej muzyki.
P.S. nowy Vader rozwala system! :)

Nawiazujac do wspomnianego Ayrtona senny - moim hobby sa wlasnie sporty samochodowe, a takze pilka nozna :)

Samochody - nie, zdecydowanie nie. Cenię je sobie o tyle, że ułatwiają przemieszczanie się od punktu A do B. Zdecydowanie bardziej wolę rower... ale piłka nożna i owszem :) Sam zaliczyłem kilka sezonów w A-klasie + jeden niepełny w okręgówce. Później mi przeszło. Wciąż jednak lubię sobie pooglądać dobrą kopaninę. Pozdro! :)

No ja też kopałem kiedyś w amatorskiej lidze :) Ale A-klasa to już dla mnie za wysokie progi :) Chylę czoła i pozdrawiam :)

O tak, warmińsko - mazurska A-klasa na początku lat 90-tych to był bardzo wysoki poziom :D Mecze graliśmy w niedzielę, więc większość zawodników była albo poważnie skacowana, albo wciąż pijana. Sędziom również zdarzało się być na rauszu. Wyniki ustawiało się przy zielonym stoliczku... Dwa razy nawet (teoretycznie) spadliśmy z ligi, ale dzięki pobliskim jeziorom i pływającym w nich węgorzom "jakoś" się utrzymywaliśmy. Miło się to wszystko wspomina, ale to był czas jednej wielkiej patologii :D