Romantyzm to nadwrażliwość na bodźce, dostrzeganie tego, co dla innych jest niedostrzegalne, empatia, bunt przeciwko panujacemu porządkowi społecznemu, alienacja, introwertyzm...
Ciężko z tym w życiu, wiem, bo tak mam, to raczej przekleństwo...
O wiele łatwiej jest żyć ludziom "płytkim emocjonalnie", cieszących sie tym, że co weekend mogą się narżnąć do bólu, a w poniedziałek wstać do pracy, ludziom pasjonującymi się "Tańcem z gwiazdami", ludziom żyjącym materialnie, których jedynym celem jest zarabiać pieniądze, aby móc kupić dobra, które i tak są krótkotrwałe, przemijające...
A piękno jest w chwili; w chwili poranka, w zachodzie słońca, na zielonej łące, w lesie, w dostrzeżeniu pajęczyny rozportartej w promieniach słońca...
Pozdrawiam :)

Kiedyś oznaczało ono charakter człowieka nacechowany silną emocjonalnością, skłonnością do tęsknot, buntu, wewnętrznych sprzeczności.

W ostatnich latach często pod tym pojęciem rozumiano niestety sentymentalizm i wylewność wykraczające poza granice jakiegkololwiek smaku, jak wynikałoby z estetyki "romantycznych" komedii i tym podobnych "dzieł".

Słowo romantyk się zdewaluowało. Kiedyś znaczyło osobę z... jak to ująć... problemami... no, osobę podobną do literackich romantyków, takich jak Werter, Kordian, Konrad, etc.
Dzisiaj oznacza raczej 'oh, ah, romantyczne pocałunki przy wschodzie/zachodzie słońca, oh, ah'.

Moim zdaniem prawdziwi romantycy istnieją - to ci chorzy psychicznie...

dziewczyno chyba poszukujesz wlasnie mnie ;)

...prawdziwych romantyków juz nie ma
zostaje w skołatanym sercu tęsknota
do .....