Czy tylko ja zauważyłem brak tradycyjnej środowej ankiety? Przecież te ankiety to kult.

Hm. Brodka - Heart-Shaped Box
to miłe z jej strony?
;)

Brakuje pytania pośredniego, choć i tu można pokusić się, by wstawić odpowiedź pomiędzy neutralem i negatywem; bliżej neutrala. Skorzystam z lustrzanego odbicia, mianowicie flagowy przykład coveru "I Feel You", Depeche Mode znany jako "I.F.Y." Vadera. Mentalnie, ideowo arcydzieło (kto jeszcze pamięta wojnę między depeszami i metalami - mniej więcej czasy "Violatora"), kawałek nagrywany wraz z płytą, która uchodzi za chef'd oeuvre całej twórczości Olsztynian, można doładować kolejne komplementy, ale Vaderowy cover muzycznie średniak; ambicje nie starczą, w czystym wokalu tu Peter się kompletnie nie sprawdził, zaś Dave w oryginale śpiewa genialnie. Tu widać, że tego wyzwania są ryzykiem i dobrze ryzykować, co zegzemplifikował świetnie Rammstein, który doszczętnie przebił Depeszowy oryginał. Do tego posępny, patetyczny, "muskularny" wideoklip - również wyzwanie dla odbiorcy. Wskazałem w odpowiedzi że to potwarz, ze względu, że popkultura była dla mnie największą kosą i "dzięki" postponowaniu i dyskryminowaniu metalu przez popkulturowe społeczności z jednej strony, a z drugiej po prostu narzucaniu mi tzw. norm, poprawności bazujących na popkulturze wybrałem te dźwięki, które są destrukcją tego. Wzmacniało mnie to i ładowało perfekcyjnie, wydrążyło skutecznie tunel, by chodzić własnymi ścieżkami w stronę sztuki. Metal, szczególnie ten najbrutalniejszy, który niszczy, stał się moim sojusznikiem, ba "wstrzeliłem się" kiedy Brutal Death Metal przeżywał swoją pierwszą świetność, te Ironbirdy, Kingi V i inne ostro zakończone gity w łapach muzyków robiły megawrażenie, a potwarzą dla mnie był np. nawet taki Fender Stratocaster, jeden z synonimów popkultury. Był okres, kiedy nie mogłem się patrzyć wręcz na tę gitę (teraz bodajże jest jubileusz 70 lecia tego modelu) taka swego rodzaju lala Barbie używana przez artystów forsujących swe dźwięki przez wszelkie masowe media. A tu bum ! Karl Sanders z wiadomo skąd, ze Stratosem w łapach, a kolor gitary jaką miał Karl był biały [sic!]. Co najwyżej co, na miejscu gitarzysty Nile po gigu (a nawet w trakcie) rozwaliłbym ten instrument, niczym na okładce "London Calling" The Clash. Odmienny przykład - kurtki ramoneski, podarte ciuchy, ćwieki, czy koszulki z postrzępionymi napisami, pamiętam, kiedy te elementy były postrzegane jako obciach, albo i gorzej, a teraz zadomowiło się to w popkulturze... Czasem aż strach się bać przed odpaleniem coveru metalowego utworu, już sam riff z "A New Level" Pantery zagrany przez Madonnę w moim odbiorze wypadł raczej biednie... Z drugiej strony, czy rzeczywiście jednak kurczowo trzymać się radykalnych postaw ? Tym bardziej, że część z nich odłożyłem i czuję się z tym lepiej :) Czekam na cover np. "Immortal Rites" (wczoraj dokładnie 30 lat temu Morbidzi łoili na Metalmanii w Zabrzu) w wykonaniu ...Beyonce :))))))

Cover Rammstein nie przebił oryginału Depeche Mode, to po pierwsze, a po drugie - jedyny cover lepszy niż oryginał to nineinchnailsowy "Hurt" w wykonaniu Johnny'ego Casha.

Jeszcze co do coveru Depeche Mode dokonanego przez Rammstein. Zakładam, że chodzi o utwór "Stripped", bo innego rammsteinowego koweru Depeszów nie znam.

pewnie tak, ja wolę też raczej wersję Ramsztajna niż DM ale te płyty/ utwory przed Violator, zawsze mi średnio podchodziły..

100 % racji:)

Prewencyjnie zaznaczyłem, że to potwarz, ale ogólnie pytanie trudne. Jeśli to jest wykonawca popowy na poziomie, to czasami bywa to do przyjęcia.