Jeszcze w zeszłym roku nie byłem do powrotu SBB na muzyczną scenę przekonany. Ani nie porywały mnie nowe nagrania, ani koncert w ramach trasy promującej "The Rock" specjalnie mi się nie podobał. Nowe wydawnictwo zespołu, "Iron Curtain", jest jednak naprawdę dobrą płytą - na tyle dobrą, że nie wahałem się przed ponowną wycieczką do warszawskiej "Stodoły". Jak się okazało, była to dobra decyzja.

O ile po zeszłorocznym koncercie miałem wrażenie, że muzycy zbytnio postawili na ckliwo-smętną część swojej twórczości, o tyle tym razem zestaw utworów dawał możliwość zakosztowania całej różnorodności klimatów, w których zespół się porusza. Był czas na kontrolowany zgiełk ("Defilada"), ciężkie riffy ("Skała"), długie jazz-rockowe improwizacje ("Odlot"). Było też miejsce na ową ckliwość, w lepszym ("Camelele") i nieco gorszym, bardziej lukrowanym wydaniu ("Pieśń stojącego w bramie"). Nie obyło się też bez solowych popisów muzyków - długiego solo na moogu Józefa Skrzeka i perkusyjnego występu Gabora Nemetha, do którego, na drugiej perkusji, dołączył Apostolis Anthimos. Mam wrażenie, że to podwójne perkusyjne solo jest jednak bardziej ciekawe ze względu na sam pomysł niż na właściwą treść. Przynajmniej mnie za drugim razem (patent ten zespół wykorzystywał już wcześniej) szczególnie nie ujęło. Do pełnego szczęścia zabrakło większej liczby utworów z gitarą basową - był tylko wspomniany "Odlot" i zagrany jako jeden z trzech bisów blues. Ale i tak nie ma na co narzekać, zwłaszcza, że utworom bez basu niczego nie brakuje. Może tylko zespół mógłby jeszcze odpuścić sobie tytułowy utwór z "Iron Curtain" z jego rekolekcyjno - świątecznymi melodiami.

Podsumowując, koncert był naprawdę udany - ciekawie dobrany repertuar, świetne wykonanie, czytelne brzmienie (choć oczywiście jak zwykle trochę za głośno). Można SBB tylko pogratulować, że po tylu latach na scenie udaje im się znów brzmieć świeżo i intrygująco.