Chociaż Tadeusza Nalepy i Miry Kubasińskiej nie ma już wśród nas, bo grają teraz w największej Niebiańskiej Orkiestrze, ich muzyka jest wciąż żywa. Dzieje się to za sprawą ich syna Piotra Nalepy, gitarzysty, który rozpoczynał karierę u boku ojca. W 2007 roku zorganizowano "Breakout Festiwal" w Rzeszowie, w którym on również występował. Impreza okazała się dużym sukcesem. W związku z tym, z okazji 40 rocznicy założenia grupy Breakout, w styczniu 2008 roku rozpoczęła się trasa koncertowa Piotra Nalepy, któremu towarzyszyli muzycy krakowskiego Nie-Bo. I takim oto trafem Nalepa-syn pewnego sierpniowego wieczoru znalazł się w Olsztynie. Koncert był częścią pierwszego "International Bohema Jazz Festival", odbywającego się pod wielkim namiotem na Targu Rybnym w Olsztynie.

Piotr Nalepa z zespołem, Olsztyn 9.08.2008, fot. Meloman

Występ rozpoczął się kawałkiem "Daję Ci Próg" z płyty "Karate". Był to jedyny utwór, w którym wokalista i gitarzysta Robert Lubera zagrał na harmonijce. Partie wokalne, które należały w oryginale do Miry, śpiewała młoda dziewczyna o imieniu Jean. Mogliśmy ją po raz pierwszy usłyszeć w następnym kawałku - "Na Drugim Brzegu Tęczy". Piotr Nalepa nie śpiewał ani nie zapowiadał poszczególnych pozycji. Rewelacyjnie grał na gitarze, trochę jakby z boku, nie zgrywał gwiazdy (wiadomo, jaki ojciec - taki syn, co tu dużo mówić). Obowiązek konferansjera spadł na Roberta i szło mu to bardzo sprawnie. Obydwaj muzycy tworzyli swoimi instrumentami niezwykłą bluesową atmosferę.

Najwięcej utworów, zagranych tego dnia, pochodzi z dwóch najsłynniejszych płyt Breakoutów, czyli "Blues" i "Karate". Kolejna propozycja to "Przyszła Do Mnie Bieda", z "Bluesa", z solówką klawiszy i gitar, a także elektryzującym dialogiem gitarowym. Następne "Pomaluj Moje Sny" z fantastycznym rytmem, wzbogaconym o improwizację Piotra. Rewelacyjnie wykonali "Rzekę Dzieciństwa", przenosząc się znowu na album "Karate". Utwór "Do Kogo Idziesz" z wokalem Jean miał taką moc, że mało nie wgniótł mnie w krzesło. Siedziałem blisko sceny, na wprost muzyków. Kilkakrotnie także swoje możliwości pokazał na klawiszach Michał Jurkiewcz, bardzo często grający jazzowe solówki. "Takie Moje Miasto" zapowiedziano jako pierwszą punkową piosenkę w Polsce. Zrobiło się bardzo uroczyście, gdy usłyszeliśmy, że teraz będzie niezwykła kompozycja, w której zawsze śpiewał Tadeusz. Do mikrofonu podeszła Jean i rozpoczęła "Usta Me Ogrzej", a obydwaj gitarzyści opuścili scenę.

Atmosfera koncertu robiła się coraz bardziej gorąca. Ze sceny płynął czysty, polski blues z charakterystycznym znanym i niepowtarzalnym brzmieniem, ze znakiem jakości "Taty Tadzia". Dwaj gitarzyści prowadzili dialogi, a także często improwizowali, przedłużając kawałki, co wywoływało burzliwe owacje słuchaczy. Było też solo basisty, Piotra Wojtanowskiego, w numerze "Gdzie Wiodą", za które dostał moc oklasków. Ostatnie propozycje podstawowego setu koncertu to same hity: "Poszłabym za Tobą" z ekspresyjnym wokalem Jean, długo wyczekiwana "Modlitwa" oraz chyba najbardziej znany przebój - "Kiedy Byłem Małym Chłopcem". Właśnie w tym miejscu był czas na kolejne popisy instrumentalne oraz przedstawienie zespołu.

Grupa wychodziła na bisy aż czterokrotnie. Muszę wspomnieć o szokującej wersji kawałka "Dzisiejszej Nocy", w którym riffy gitar waliły w czaszkę, aż dym szedł uszami. W drugim bisie na scenie pozostali tylko gitarzyści i zagrali "Jest Gdzieś Taki Dom". Już myślałem, że wykonają ten numer sami, ale dosłownie na ostatni akord pojawili się pozostali muzycy. Pozamieniali się jedynie miejscami przy instrumentach. Perkusista Krzysztof Krupa zagrał na basie, klawiszowiec na perkusji, a basista na klawiszach. Niecodzienne, ale efektowne rozwiązanie. Na ostudzenie emocji koncert zakończyli całą szóstką, spokojną piosenką "Powiedzmy To", z refleksyjnym tekstem. Po trwającym dwie i pół godziny maratonie dobiegło końca spotkanie z polskim bluesem. Piotr Nalepa, spadkobierca wielkiej twórczości swoich rodziców, oddaje im należny hołd i nie pozwala zapomnieć o ich legendzie.

Wiem, że może to nie wypada, ale niech tam. Muszę się pochwalić, że udało mi się rozpoznać wszystkie dwadzieścia pięć utworów, które usłyszeliśmy. Stąd pełna lista poniżej. Czekam na oklaski. Coś... nie słyszę.

Lista utworów (tytuł, tytuł płyty, rok wydania):

1. Daję Ci Próg, Karate, 1972
2. Na Drugim Brzegu Tęczy, Na Drugim Brzegu Tęczy, 1969
3. Gdybyś Kochał Hej, Na Drugim Brzegu Tęczy,1969
4. W Co Mam Wierzyć, Mira, 1971
5. Nauczyłem Cię Niewiary, Live, 1986
6. Przyszła Do Mnie Bieda, Blues, 1971
7. Pomaluj Moje Sny, Blues, 1971
8. Co się stało kwiatom, Blues, 1971
9. Rzeka Dzieciństwa, Karate, 1972
10. Do Kogo Idziesz, Mira, 1971
11. Chciałbym Być Słońcem, NOL, 1976
12. Takie Moje Miasto, Karate, 1972
13. Nocą Puka Ktoś, Karate, 1972
14. Usta Me Ogrzej, Blues, 1971
15. Gdzie Mnie Wiodą, NOL, 1976
16. Poszłabym Za Tobą, Na Drugim Brzegu Tęczy, 1969
17. Oni Zaraz Przyjdą Tu, Blues, 1971
18. Modlitwa, Kamienie,1974
19. Kiedy Byłem Małym Chłopcem, Blues, 1971

Bis nr 1

20. Czarno-Czarny Film, Ogień, 1973
21. Czy Zgadniesz, Kamienie, 1974
22. Dzisiejszej Nocy, Blues, 1971

Bis nr 2

23. Jest Gdzieś Taki Dom, Karate, 1972

Bis nr 3

24. Ten O Tobie Film, Numero Uno, 1988

Bis nr 4

25. Powiedzmy To, Karate, 1972