Opisując DVD grupy Kabat, wspominałem o rewelacyjnym dźwięku oraz o świetnej zabawie, jaką podczas koncertu gwarantuje piątka muzyków z Teplic. Zupełnie niedawno dowiedziałem się, że zespół postanowił ruszyć w trasę, świętując 30-lecie swojego istnienia. Rozpoczęła się ona 24 kwietnia 2013 roku w Pardubicach, a zakończy 8 czerwca w rodzinnych Teplicach. Zespół zaplanował w sumie siedem koncertów w Czechach oraz trzy na Słowacji. Jednak już na kilka tygodni przed rozpoczęciem trasy okazało się, że trzy koncerty z tej listy bardzo szybko się wyprzedały, a na następne dwa biletów już prawie nie było.

Postanowiłem przekonać się na własnej skórze, czy zabawa i energia, jaką proponuje Kabat, nie była wyłącznie wykreowana na potrzeby rejestracji koncertu na DVD. Nie zastanawiając się długo, zarezerwowałem więc bilet na najbliższy pod względem dojazdu koncert - czyli w Ostravie. W "Cez Arenie" byłem do tej pory raz, na koncercie Judas Priest w 2008 roku. Pamiętam bardzo chłodne przyjęcie zespołu przez Czechów, co przełożyło się na łatwość w przedostaniu się pod scenę.

Wczesnym rankiem 30 kwietnia busem z Krakowa dotarłem do Cieszyna, potem szybki spacer na czeską stronę na pociąg relacji Ceski Tesin - Ostrava. Na miejscu, po zobaczeniu miasta (piękna i urokliwa starówka), udałem się miejską komunikacją do "Cez Areny". I tu pierwsze zaskoczenie - pomimo że miałem ze sobą duży plecak, a w środku "pamiątki z Czech" (w tym beherovkę), to jedyną rzeczą, jaką musiałem zrobić na wejściu, to sczytać pod skanerem bilet. Szybko, bezboleśnie i już jestem w środku - bez żadnego wypytywania, sprawdzania, wyrzucania jedzenia z plecaka itp.

Sala "Cez Areny" wypełniała się powoli. O 19:00 swój koncert rozpoczął supportujący zespół, który pochodzi ze Zlina - w ten sposób w lekkich rockowych brzmieniach minęło 45 minut. Im bliżej było godziny 20:00, tym w hali było coraz więcej ludzi. Bardzo szybko zapełniła się płyta, a i z czasem wszystkie sektory. Czyżby i ostrawski koncert został wyprzedany?

Wreszcie nastała 20:05. Zgasły światła. Nagle świst pociągu i ruszamy w trasę. Dźwięk stukotu kół idealnie zgrał się z moją wyprawą na ten koncert vlakem ceskiej dopravy. Scena zaczęła co jakiś czas buchać parą, niczym lokomotywa, a snopy świateł współgrały ze stukotem kół rozpędzającej się metalowej maszyny. W końcu rozbrzmiał tak świetnie znany z DVD głos Josefa Vojtka, który oznajmił, że oto właśnie przybył pociąg relacji Teplice - Ostrava ze specjalnymi gośćmi - grupą Kabat! Euforia na sali, muzycy na scenie i zaczęło się!

Jako pierwsze - "V pekle sudy valej". Na żywo jest jeszcze lepiej, szybciej, to kompozycja idealnie rozpędzona przez lokomotywę - do tego dochodzi genialna oprawa świetlna. Lepszego rozpoczęcia koncertu nie można było wymarzyć. Następnymi w kolejności były znane mi przede wszystkim z DVD utwory "Stara Lou" - nieco wolniejsze tempo, ale chóralnie śpiewane przez czeską publikę - oraz ciężki "Buldezerem". Z kolei "Teta" to niemal punkowa jazda bez trzymanki. Zwalniamy nieco tempo - dzięki balladzie "Mala dama", ze świetną purpurową grą świateł i jeszcze lepszym zaśpiewem całej piosenki przez publiczność... Czas jednak ponownie podkręcić tempo: "Shorel nas dum", początkowo śpiewane przez basistę Milana Spadka, by po chwili pałeczkę wokalną przejął Josef. W refrenie wizualnie dołączają snopy ognia skierowane w różnych kierunkach. A gdy "dom się już spalił", wyszło na jaw, kto to zrobił... nie kto inny, jak "Banditi di Praga". Tak, tak, to ci sami, którzy plądrowali w Pragę i inne miejscach w Czechach, lecz tym razem zostali wzbogaceni o jeszcze ostrzejszy riff, wojskowy chód wokalisty ("raz, dwa, trzy!") oraz kłęby dymu podczas refrenu. Następnymi w kolejności były utwory: "Frau Vogelrauch", "Virtuoz", balladka "Sterej Bar" oraz "Kdo Vi jest li".

Grupa Kabat nie byłaby jednak sobą, gdyby nie wymyśliła świętowania 30-lecia istnienia w swoim stylu i na swój niepowtarzalny sposób. Zaprosiła więc swingowo - jazzowy Big Band, który pojawił się na scenie w kilku momentach. Na początek w "Uz mne bijou" - zaczyna sam zespół, jednak tylko po to, by za chwilę mógł się dołączyć Big Band, zaskakując całkowicie, pojawiając się zza czarnej kotary. Na scenie zrobiło się jeszcze bardziej kolorowo: wielkie litery KABAT świecą na swój sposób, a wokół nich tańczą dziewczyny, zupełnie jakby zostały przeniesione w czasie z musicalu "Chicago". Bardzo miłe i dobre połączenie sekcji jazzowej i hard rocka, jak za najlepszych czasów festiwalu w Montreux.

Kolejną próbę takiego połączenia możemy zobaczyć i usłyszeć w "Don Pedro von Poltergeist". Muszę przyznać, że dzięki tym trąbkom, które jeszcze bardziej podbijają riff, piosenka stała się jedna z moich ulubionych. "Sem Klidnej" to z kolei świetna gra bębenka djembe oraz znów wspaniale brzmiąca gra Big Bandu w tle. Chwilę odpoczynku daje utwór "Kralici", zaśpiewany przez Josefa i cała halę. Robi się typowo czeski, przewrotny i absurdalny klimat, bowiem jedynymi instrumentami są w tu tuba i zdaje się, że ręcznie wytworzone skrzyżowanie bębenka, stopy, tamburynka, tarki i dzwoneczków, przypominające konstrukcją stracha na wróble z błazeńską czapką na czerepie. Melduję posłusznie, że zabawa jest niezła.

Skoro była uczta dla ucha, to teraz czas na coś dla oka. "Ja si kopu vlastni hrob" to bowiem pokaz bardzo ładnego synchronicznego tańca dziewczyn i do tego ten swingowy nowojorski rytm. Skoro mieliśmy amerykański swing, to czas zagrać czeski jazz, wszak nie od dziś wiadomo, że ten jest jednym z najlepszych, w dodatku gdy się go połączy z rockową nutą. I tak możemy się o tym przekonać podczas "Raci v praci" i "Mravenci". Natomiast w trakcie "Lady Lane" to Oto Vana chwyta za czeską jazzową banjolę - dzięki temu można w jednej chwili przenieść w okolice Mostu Karola w Pradze, gdzie taka muzyka rozbrzmiewa dzień i noc.

Jednym z moich ulubionych kawałków już na zawsze jednak pozostanie krótka historyjka o "Krutym krtku Joy", śpiewana przez Milana. Górę bierze znów czeski humor i rockowe przymrużenie oka - lepiej chyba tego utworu się nie dało zaaranżować. Pozostały jeszcze dwa kawałki grane razem z gośćmi z Big Bandu. To "Bum Bum Tequila" oraz "Vsecho bude jako drive". Po tym mamy chwilę odpoczynku w oczekiwaniu na ponowne wejście Kabatu na scenę. A wejście jest - i to jakie! Jedno słowo: "Burlaci". Czy może być lepiej? Ano może, śpiewane już do końca koncertu przez całą halę kolejno - "Zizeń", "Dole v Dole" (dedykowane specjalnie dla mieszkańców Ostravy), "Pohoda" i na koniec tradycyjnie "Moderni Devce".

Co do minuty, 1 godzina i 40 minut rockowego, jazzowego, swingowego, a przede wszystkim bardzo dobrego grania, połączona z genialnym dźwiękiem i jeszcze lepszym obrazem. Ach te światła... nie jestem w stanie powiedzieć, w którym utworze lepsze. W podsumowaniu pozwolę sobie natomiast zacytować jednego z czeskich widzów: "To je bomba!".

Naszła mnie niestety tylko jedna smutna refleksja podczas tego koncertu: zespół, który świętuje 30-lecie istnienia, potrafi w Czechach wyprzedać każdą halę, w tym - jak się okazało - ostrawską "Cez Arenę". W Polsce natomiast - jesienią na swoje 35-lecie w trasę po kraju rusza bądź co bądź rockowy niegdyś Bajm i będzie grał po małych klubach i salach kinowych. A to i też nie jest pewne, czy wypełnionych po ostatnie miejsce.