To był naprawdę wyczekany koncert - bilet czekał w kopercie trzy długie lata. A gdy już nadszedł wielki dzień, trzeba było jeszcze przeczekać supporty, co zdawało się trwać drugie tyle. Dziwny jest świat, w którym publiczność przed koncertem Iron Maiden rozgrzewają gwiazdy nie mające nic wspólnego z ich muzyką. Jak jednak mawia stare porzekadło, "there's no business like showbusiness".

Iron Maiden, Warszawa 24.07.2022, fot. Michał "Blackboar" Najdzik

Po tym całym oczekiwaniu, koncert Iron Maiden minął w mgnieniu oka. Zwłaszcza że przy odjazdowej scenografii, licznych wcieleniach Eddiego oraz obowiązkowych wybuchach, szkoda było choćby mrugnąć.

Zaczęli jak zwykle skromnie - na scenie stanęło całe miasteczko japońskie, które przywodziłoby na myśl epokę Edo, gdyby nie dwa kościotrupy na motocyklach unoszące się nad sielskim obrazkiem.

Odwrotnie niż u Hitchcocka, najsłabszy strzał poszedł na otwarcie. "De gustibus non disputandum", ale zdradzę, że była to pieśń pt. "Senjutsu". Kolejna - "Stratego" - wybrzmiała już z większą mocą.

Iron Maiden, Warszawa 24.07.2022, fot. Michał "Blackboar" Najdzik

Długość najnowszych numerów ma pewną zaletę: kilka osób musiało zrobić sobie przerwę od filmowania telefonem i opuścić ręce. Dzięki temu przy "Writing on the Wall" można było zobaczyć na scenie muzyków. Panowie trzymają klasę i stylówę. Pewnie trzymaliby ją nawet, gdyby nie chcieli. Bruce wydaje się niezniszczalny fizycznie. Wokalnie miał jednak wyraźnie słabsze momenty, niż cztery lata temu w Krakowie. Podparcie dźwięku w niezaprzeczalnie trudnych partiach, mimo godnej podziwu determinacji, czasem zawodziło, a związane z tym trudności niekiedy wyrzucały go z tempa. Wszystko to jednak jest zupełnie nieistotne przy ogromnym wdzięku, energii i opanowanych do perfekcji showmeńskich sztuczkach. Oraz oczywiście wsparciu zespołu złożonego z bóstw metalu.

Iron Maiden, Warszawa 24.07.2022, fot. Michał "Blackboar" Najdzik

Po "Revelations" i wzruszającym "Blood Brothers", epickie "Sign of the Cross" z powszechnie niedocenianej płyty "X-Factor". Zbiorowe ciarki przebiegły tłum na solówce Janicka Gersa. Trudno było przeoczyć ten moment, nawet mimo zamaszyście zmieniających się dekoracji.

"Flight of Icarus", jak poprzednio w Krakowie, wzbogaciło solo na miotaczu ognia w wykonaniu Bruce'a. Cóż, możesz odnieść w życiu wielki sukces, ale co może równać się z bieganiem po największych scenach świata z miotaczem ognia przy jednoczesnym wykonywaniu tak epickiej piosenki?

Iron Maiden, Warszawa 24.07.2022, fot. Michał "Blackboar" Najdzik

Epickie było również wspólne śpiewanie "Fear of the Dark" i wszystkich kolejnych hitów: "Hallowed be Thy Name", "The Number of The Beast" i - nomen omen - "Iron Maiden". Zgodnie z oczekiwaniami dostaliśmy przekrój przez przebogaty materiał grupy.

Zaplanowany bis kontynuował orgiastyczny klimat końcówki. Poszły same sztosy: "The Trooper", "The Clansman", który w obecnych okolicznościach wybrzmiał szczególnie mocno, i ukochane "Run to the Hills".

Iron Maiden, Warszawa 24.07.2022, fot. Michał "Blackboar" Najdzik

Na deser poleciało - dosłownie, bo nad sceną pojawił się myśliwiec Spitfire - "Aces High", po którym Bruce rozbrajająco podziękował Polakom za zestrzelenie kilku nazioli.

Show trzymało tempo, nie sposób było się nudzić, ale też powiedzmy sobie szczerze, żeby pisać obiektywnie o Iron Maiden, trzeba by było być nadczłowiekiem. A taki istnieje na tym świecie tylko jeden. I był tego wieczoru zajęty graniem na basie.

Zobacz: zdjęcia z koncertu Iron Maiden.