Kolejny rok minął. Zatem melduję się znowu w Inowrocławiu. Pogoda tradycyjnie bez zarzutu. Wymarzona na imprezę pod gołym niebem. Bardzo ciepły dzień, zapowiadał się więc ciepły wieczór i niechłodna noc. Tym razem wynajęliśmy kwaterę na nocleg (dwóch nas było), bo chociaż do tej pory sześć razy wracaliśmy samochodem zaraz po każdym festiwalu do domu - jednak przychodziło to z dużym trudem i sporym zmęczeniem. Wystarczy, nie ma co kusić losu.

IQ, Inowrocław 30.08.2014, fot. Meloman

Godzina rozpoczęcia siódmej edycji "Ino-Rock" została zaplanowana później niż w poprzednich latach, bo dopiero na osiemnastą. Wynikło to z faktu, że na sąsiadującym z "Teatrem Letnim" stadionie miały odbywać się lekkoatletyczne zawody w randze mistrzostw i organizatorzy nie chcieli, aby obydwie imprezy wzajemnie sobie przeszkadzały.

Rozpoczęło się punktualnie o 18:00, kiedy na estradzie pojawił się zespół Soma White, pochodzący z Trójmiasta. Na początek zaprezentowali instrumentalny kawałek, lecz już w kolejnym - do mikrofonu podeszła wokalistka i przywitała się z nami sympatycznym pozdrowieniem: "dobry przedwieczór". Artyści przedstawili nam w sumie sześć nagrań charakteryzujących się rockowym brzmieniem z wyraźnym industrialnym transowym rytmem sekcji i klawiszy, popartym niezłym wokalem. Zwróciła też uwagę wokaliza w ostatnim numerze. Swój występ zakończyli po trzydziestu pięciu minutach.

Soma White, Inowrocław 30.08.2014, fot. Meloman

O godzinie 18:50 mamy już na scenie kolejną krajową ekipę - Lizard. Tyle tylko, że w odróżnieniu od poprzedniej, z męskim wokalem śpiewającym po polsku. Muzycy przedstawili w trakcie czterdziestu minut cztery długie, rozbudowane kompozycje z charakterystycznymi dla swojego stylu połamanymi progresywnymi rytmami. Na koniec cover King Crimson, czyli bardzo dobra wersja "21st Century Schizoid Man". Pożegnali się z nami zaproszeniem do Bielska na 25-lecie zespołu.

Lizard, Inowrocław 30.08.2014, fot. Meloman

Na zegarkach 19:50, powoli zaczyna się już ściemniać. Na deski wkracza gruzińska ekipa Nino Katamadze & Insight. No i na równo godzinę znaleźliśmy się oto w innym muzycznym świecie. Sceną zawładnęła obdarzona wielką charyzmą wokalistka, przygrywająca na klawiszach i bongosach, w towarzystwie świetnego gitarzysty oraz sekcji rytmicznej. Popłynęły dźwięki będące zespoleniem jazzu, rocka i rytmów południowoamerykańskich. Było też chwilami balladowo. Nino zachowała bardzo dobry kontakt z publicznością. Mówiła i zapowiadała utwory przeważnie po rosyjsku. Po polsku natomiast dziękowała. Mieliśmy też kilka dedykacji. Jedna dla zgromadzonej publiczności ("eta pieśnia poświęcona wam"), a inna Ukrainie (kiedy zrobiło się już zupełnie ciemno, około 20:30). W trakcie jednej z piosenek wokalistka zeszła ze sceny i śpiewając spacerowała wśród publiczności. Na koniec otrzymaliśmy wokalnie dawkę jazzu, a instrumentalnie - odlotowego gitarowego rocka.

Nino Katamadze, Inowrocław 30.08.2014, fot. Meloman

O występie kapeli zapowiadanej jako progmetalowej dużo nie napiszę. Z tego względu, że nie był to dobry występ Haken. Ot, zagrali swoje, ale niczym nie zachwycili. Ich set trwał sześćdziesiąt pięć minut, a rozpoczął się o 21:15.

Haken, Inowrocław 30.08.2014, fot. Meloman

Jeśli chodzi o wykonawców, w tym roku nastawiłem się głównie na występ ekipy, której twórczość nieźle znam, to znaczy brytyjskiej formacji IQ. Instalowali się równo pół godziny, a potem zaczęli od nagrania "From The Outside In", otwierającego ich ostatni album, "The Road Of Bones" wydany w 2014 roku. Za plecami artystów umiejscowiono duży ekran, widniało na nim zdjęcie okładki z najnowszej płyty. W finale wykonania tego numeru wokalista włożył białe rękawiczki, zapewne nawiązując do tekstu. Dalej popłynęły utwory starsze, przeplecione nowymi z ostatniego wydawnictwa. Na estradzie wyróżniali się dwaj muzycy. Obdarzony niezwykłą barwą głosu wokalista Peter Nicholls oraz grający bardzo specyficznie i klimatycznie gitarzysta Michael Holmes. Co było też charakterystyczne, kiedy nie wykonywali swoich partii w danej chwili, schodzili niepostrzeżenie za kulisy, aby potem wrócić.

IQ, Inowrocław 30.08.2014, fot. Meloman

Koncert kapeli był wyśmienity, w typowo neoprogresywnym stylu. Bardzo mocno utkwiło mi w pamięci wykonanie dwudziestominutowego "Without Walls". Równie dobrze wypadł numer "Frequency", ale najlepiej ostatni w zasadniczej części "The Seventh House", połączony z wyświetlaniem na ekranie dokumentalnych filmów i zdjęć z okresu pierwszej wojny światowej. A już pod koniec tej długiej kompozycji, trwającej ponad czternaście minut, na telebimie oglądaliśmy piękną czerwoną różę. Wokalista zbyt wiele nie opowiadał. Zapowiedział tylko kilka kawałków. Między innymi "Leap Of Faith" i tylko jednym okrzykiem "Wake" (akurat spojrzałem na zegarek i zbliżała się północ). Po jednym bisie, o godzinie 0:30, formacja zeszła ze sceny "Teatru Letniego" i kolejna edycja tej bardzo udanej imprezy powoli przechodziła do historii. Wszystko odbyło się sprawnie i punktualnie. Repertuarowo mieliśmy jak zwykle sporą różnorodność w sferze muzycznej.

Cóż, jeszcze muszę wspomnieć o pamiątkach, jakie nabyłem na stoisku gwiazdy wieczoru, czyli IQ. Oprócz zimowej czapeczki z logo zespołu kupiłem też okolicznościową koszulkę z terminami trasy koncertowej "The Road Of Bones". I okazało się, że sprawiłem sobie niezwykły upominek, bo widnieje na niej błędna data koncertu w Inowrocławiu - 20.08.2014. Zauważyłem to dopiero następnego dnia tuż po powrocie do domu. No trudno, niech i tak będzie. Mała rzecz, a cieszy(?).

Lista utworów IQ (w nawiasie tytuł płyty):

From The Outside In (The Road Of Bones)
The Darkest Hour (Ever)
The Road Of Bones (Road Of Bones)
Frequency (Frequency)
Without Walls (The Road Of Bones)
Leap Of Faith (Ever)
Until The End (The Road Of Bones)
The Wake (The Wake)
The Seventh House (The Seventh House)

Bis:
Subterranea (Subterranea)