Water On Electricity to grupa, która uformowała się po słynnym zamachu terrorystycznym na World Trade Center w dniu jedenastego września 2001 roku i - jak sami muzycy o tym piszą - powstała "z wiary". Warto nadmienić, iż funkcję perkusisty pełni w niej Polak, Patryk Płoszaj.

Jest to narkotyczno-psychodeliczny rock, często odwołujący się w melodycznych i harmonicznych zawiłościach do twórczości Tool. Brzmienie jest miękkie i niekonkretne - wzbogacone o klasyczne smyczkowe instrumentarium (a nawet nim przesycone) zatraca swoją wyrazistość. Największym zarzutem wobec tej płyty jest mętlik w zawiłych i nadto skomplikowanych fakturach, przez co muzyce brakuje prostej i czystej energii. Nadmierna chęć neurotyczności powoduje brak wyrazistości, muzycy nieraz zdają gubić się w odmętach ciągnących się i przekombinowanych linii melodycznych. Wrażenie to potęguje wspomniane wcześniej wytłumione i wysterylizowane brzmienie. W efekcie dostajemy projekt do słuchania przyjemny, lecz nie wyróżniający się niczym i nieporywający - niezdolny do wywołania jakichkolwiek gwałtowniejszych emocji i odczuć, jak również szumnie zapowiadanego przez artystów "szoku elektrycznego".

"Water On Electricity" to dosyć miałki pop-rock. Idealnie wpasowuje się w enigmatyczną kategorię muzyczną pt. "alternatywa". Nieszkodliwy, ale też nieciekawy. Sympatyczne i... nijakie. A niestety sztuka podobno nienawidzi "letniości"...