Wojciech Szadkowski, niespokojny duch polskiej sceny rocka progresywnego, wciąż poszukuje. Ale czy na pewno? Może to niezbyt dobre określenie, bo ja ze swej strony wyczuwam, że on już odnalazł kierunek, w którym ma zamiar zmierzać. Lecz jego niesamowity talent do tworzenia melodii oraz harmonicznych dźwięków powoduje, że co jakiś czas pojawia się w nowym projekcie muzycznym. Collage to już legenda polskiego rocka, ale to były lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku. Później udane wejście prawie do tej samej rzeki, czyli formacja Satelitte (2000 - 2009) i jej wyśmienite cztery krążki. Dalej mamy ekipę Peter Pan z jednym albumem. Jeszcze nie tak dawno słyszeliśmy jego nową kapelę Strawberry Fields z kompaktem "River Gone Dry". Wreszcie ostatnie wydawnictwo, które ukazało się w marcu 2011, firmowane nazwą Travellers. Dwa ostatnie muzyczne wcielenia artysty związane są z wokalistką Martą Kniewską, występującą pod pseudonimem Robin. Także istotnym faktem jest to, iż oprócz Collage wszystkie inne projekty nie stanowią zamkniętego rozdziału i w każdej chwili mogą być kontynuowane. Świadczy to o niesamowitej wszechstronności tego kompozytora, twórcy tekstów i instrumentalisty.

Ta płyta miała być zatytułowana "Magic" w nawiązaniu do pierwotnego pomysłu, aby nazwać zespół Magicians. Jednak ostało się na Travellers i tytule związanym z podróżą "A Journey Into The Sun Within". Tylko sześć kompozycji. Pierwszy, długi utwór: "Magic" i już na samym początku jest magicznie, bo klawiszowe dzwonki jako tło wokalu Robin przypominają jeden z tematów z "Incantations" (Czary i Zaklęcia) Oldfielda. Wokalistka śpiewa jakby półgłosem. Muzyka w tym kawałku płynie i dopiero gdzieś w środkowych fragmentach trochę przyśpiesza i wyostrza się za sprawą gitarowych, zakręconych partii. Ale w końcowej części następuje powrót do czarownych klimatów. Kolejny numer, czyli "Letters To God", ma wolne tempo, ale wkradają się też do niego dynamiczne momenty z pełnym brzmieniem fraz gitarowo - klawiszowych (kłania się chwilami Steve Hackett Band).

Najkrótszym utworem, bo trwającym niespełna pięć minut, jest jednostajny i nastrojowy, szeptany "Dreaming". Najmniej ciekawa jest piosenka "I Dream Softy", gdzie mamy stopniowanie dynamiki i rytmu. Robin śpiewa w niej prawie pełnym głosem. Nagranie "I See The Light" rozpoczyna piękny temat na klawiszach wydłużony o solówkę gitary, a potem dopiero wyłaniają się nakładane wokale. Zresztą gitara jeszcze fantastycznie powraca wraz ze śpiewem Robin ("Round, round, round...") po raz drugi i trzeci. Najlepszą pozycją jest ostatnia, najdłuższa, blisko trzynastominutowa kompozycja "The Sun". Gitarowy początek zniewala, a wyszeptana przez wokalistkę melodia natychmiast pozostaje w pamięci. Dalej, trochę jakby tanecznie i elektronicznie, a rytm perkusji przywołuje klimaty etno. Wszystko łączone jest niczym klamrą solówkami gitary lub klawiszy.

Bardzo dobra płyta. Zawarty na niej materiał jest melodyjny, a jednocześnie jednolity i brzmi dostojnie oraz wyraziście. Partie poszczególnych instrumentów stanowią przykład doskonałej współpracy i wzajemnego uzupełniania. Wykonawcy prezentują profesjonalny warsztat, kobiecy wokal oraz sekcja rytmiczna sprowadzają nas w dotychczas nieodwiedzane przez Wojtka Szadkowskiego muzyczne rejony, powiązane z etnicznymi brzmieniami. Do tego dochodzi lekko przybrudzona barwa gitary i mamy kolejny, zupełnie inny od poprzednich projekt. Trzeba mieć otwartą głowę, aby nie wpadać w schematy, lecz tworzyć zawsze coś nowego, innego. Autorem całego materiału oraz tekstów jest lider ekipy. Natomiast w czterech propozycjach słowa pisane były wspólnie z wokalistką. Tylko... to nie jest wcale łatwa muzyka. Warto jednak sprawdzić na własne ucho.