Tiamat wrócił do gitarowego brzmienia. Po najmniej udanym albumie (czytaj: po "A Deeper Kind Of Slumber") chyba wszyscy czekali na coś porządniejszego. I doczekali się. "Skeleton Skeletron" to płyta z muzyką z prawdziwego zdarzenia.

Każda inna wersja utworów zawartych na tej płycie będzie gorsza, poza oczywiście coverem The Rolling Stones "Sympathy For The Devil". Tym razem Johana pochłonęło gitarowe brzmienie, jak za starych dobrych czasów, co chyba wszystkim pozwoliło odetchnąć z ulgą. Nie utraciliśmy kolejnego zespołu. Jednego z najważniejszych.

Płyta zaczyna się od "Church Of Tiamat". Trochę przypomina klimatem poprzedni album. Dopiero następny ("Brighter Than The Sun") ukazuje zmiany, jakie zaszły w muzyce Tiamat. Utwory są cięższe, gitary pracują praktycznie w 90% każdej z kompozycji. 10% pozostaje na wstawki klawiszowe Johana, które po prostu brzmią nieco dziwnie, przez co np. "Dust Is Our Fare" traci na swojej wartości. Utwory takie jak "For Her Pleasure", czy "As Long As You Are Mine" przyciągają uwagę. Niewątpliwie dzięki gitarom i wokalowi, który tym razem nie jest komercyjny. Jest po prostu idealnie wkomponowany w otaczające tło. Jeśli zaś chodzi o okładkę, bardziej przypomina ilustrację ścieżki dźwiękowej filmu, niż album zespołu metalowego.

"Skeleton Skeletron" utwierdza w przekonaniu, że ten zespół wciąż potrafi tworzyć i za każdym razem zaskoczyć, to tracąc, to znów zyskując coś na swojej muzyce. Muzyka Tiamatu 2000 roku niewiele ma wspólnego z tą z 1992 roku. A jednak pozostaje klimat. Mroczny, wyciszony. Nie ma tu utworów przysyconych elektronicznymi śmieciami, a to niewątpliwy plus, zasłużone brawa dla Johana. Ten album nie jest pomyłką, jak jego poprzednik i jest na pewno godny uwagi.