Rok temu w zachodniej prasie muzycznej zrobiło się głośno o czterech Amerykanach pochodzenia armeńskiego. Jeszcze przed podpisaniem kontraktu i wydaniem debiutanckiej płyty, zostali okrzyknięci odkryciem roku. Zachwytom nie było końca. I rzeczywiście, słuchając płyty blisko rok po jej wydaniu, doszedłem do wniosku, że właśnie czegoś takiego od dłuższego czasu szukałem. Ich debiut bije na głowę wszystkie inne z lat dziewięćdziesiątych. SOAD wkręca ci się w umysł i każe spojrzeć na świat z ich punktu widzenia: wszechobecna korupcja, komercja, nietolerancja, pranie mózgu, oszustwa, wojny, ludobójstwa. Nawołują do rewolucji i wyzwolenia się spod jarzma polityków i innych świń, rządzących naszym światem. Oni wierzą w to co śpiewają, a ich zapał w wyrażaniu przekonań bije na głowę nawet Rage'ów.

Jeśli chodzi o muzykę, to tutaj już im nikt nie dorówna, no może Sepultura. Mieszanka kultury Bliskiego Wschodu, trochę jazzu, hard-core'a i Bóg jeden wie, czego jeszcze. Ostrzegam jednak, że płyta ta nie jest jedną z tych, które wychodzą naprzeciw gustom słuchaczy, dają się ułożyć. Wręcz przeciwnie, SOAD będzie z tobą walczył póki nie wciągnie ci taśmy albo sam zdecydujesz, że nie jesteś na to gotowy i wyłączysz magnetofon (tudzież CD). Jeśli jednak dasz jej szansę to dostarczy ci niezapomnianych wrażeń.