Przyznam, że ta płyta była dla mnie sporym zaskoczeniem. Przeważnie, kiedy zespół reklamuje krążek jako najlepszy w swojej karierze, ma to niewiele wspólnego z prawdą. W przypadku Resistance też nie spodziewałam się cudów. Owszem, zespół gra solidnie i słychać w jego muzyce pewne zgranie i doświadczenie, ale nigdy specjalnie mnie nie porywał. Do "To Judge And Enslave". Z grającej nieco schematycznie deathcore'owej kapeli Resistance przeistoczył się w świetnie rokujący na przyszłość postępowy skład, coraz śmielej sięgający po eksperymenty i nowe brzmienia.

"To Judge And Enslave" nieznacznie przenosi proporcje w muzyce Resistance w stronę death metalu. Głównym atutem krążka jest brutalność, która posyła na glebę zanim recenzent zdąży napisać pierwsze zdanie. Co ciekawe, w te miażdżące uderzenia młota dało się wkomponować całkiem przyzwoitą ilość melodii czy też urozmaicenia w postaci blackmetalowych zagrywek. Udało się też wyjść poza wokalne schematy, dzięki którym większość core'owych płyt wieje śmiertelną nudą. No i walcowate, wolne tempa - kropka nad "i" w kwestii ciężaru.

Na wyróżnienie zasłużyły numery: "Make Believe Savior" (zmiany rytmu i interesujące patenty wokalne), nieco blackmetalowy "Nihil", przebojowy "Brutalized" i "Hordes Of The Damned", death metal w czystej postaci.

Resistance nie wywołuje rewolucji na rynku muzycznym, ale w obranej przez siebie dziedzinie porusza się sprawnie i profesjonalnie. Ciekawi mnie tylko, dlaczego tę płytę zespół wydał własnym sumptem, w czasach kiedy gorsze rzępolenie ukazuje się pod szyldami uznanych wytwórni.