Don't believe in Paradise Lost... Ostatni utwór jest fajny, taki smutny, przestrzenny kawałek, reszta to odgrzewanie starego kotleta. Kurde, jak ktoś jest entuzjastycznym fanem twórczości pana detektywa Holmesa i tak płytkę "łyknie". Nie powiem, że niektórych utworów nie słucha się przyjemnie, to takie miłe, rockowe piosenki, ale takie same piosenki, jak kilka lat temu. Najgorsze jest, gdy kapela nie potrafi wyzwolić się z pewnych harmonii, struktur, konstrukcji kompozycyjnych... Panowie - albo Control swoją muzykę, albo No Reason, aby was słuchać. E, tam... Never Again!