Po trzech latach oczekiwania Peter Tagtgren powrócił z drugą płytą Pain. "Rebirth" zostawia daleko w tyle industrialno-core'owy debiut "Pain". Nie ma co ukrywać, że tamta produkcja była, jak na owe czasy, tylko ciekawostką. Wtedy wszystkich bardziej interesowała działalność HYPOCRISY i THE ABYSS. Dopiero z "dwójką" Pain wypływa na szersze wody. Nowy wydawca i przede wszystkim świeże pomysły Tagtgrena złożyły się na sukces "Rebirth". Promocja płyty została wsparta dwoma niezłymi wideoklipami do "End Of The Line" i "On And On". Szczególnie ten drugi kawałek, mimo swojej cukierkowatej melodii, wywołuje naprawdę pozytywne wrażenie.

Tagtgren nagrał bardzo energetyczny i niesamowicie spójny materiał. Melodia niewątpliwie pełni tu pierwszoplanową rolę. Potrzeba jednak kilku przesłuchań, aby przyzwyczaić się do nieco futurystycznego brzmienia albumu. Zapewniam, że zdecydowanie warto. "Rebirth" to dojrzała produkcja, pełna motoryki, kontrolowanej agresji i precyzyjnego wyważenia jej poszczególnych elementów. Pain świetnie wypada też w wolnych, bardzo mrocznych partiach, a utwór "Dark Fields Of Pain" jest tego najlepszym przykładem.

Trzy kwadranse "Rebirth" to doskonała dawka ciężkiego, gitarowego grania, syntetycznych rytmów i lekko histerycznego głosu Tagtgrena. Przyznam szczerze, iż nie spodziewałem się tak udanego krążka. Okazało się, że debiut "Pain" był tylko małym krokiem w rozwoju tej szwedzkiej grupy. "Rebirth" to zupełnie nowa jakość, album, który oceniam bardzo wysoko.