Na początku napisałem zupełnie inną recenzję, ale teraz z perspektywy czasu, który dzieli mnie od ostatniego wysłuchania najnowszego albumu Szwedów, muszę swoją ocenę zweryfikować. Nie będzie ona już tak entuzjastyczna, jak na początku. Po nieco hermetycznym "Still Life", Opeth wprowadził trochę więcej melodii do swoich utworów. Na tym albumie zagrał również Steve Wilson, lider Porcupine Tree i No-Man, ale nie sądzę, aby bez udziału tego człowieka, muzyka Opeth radykalnie się zmieniła. No właśnie, głównym problemem tej kapeli są zmiany, a raczej ich brak. Od płyty "My Arms Your Hearse" uległa modyfikacji jedynie struktura akordów, które budowane są z większej ilości strun niż trzy. Poza tym to nadal mieszanka partii "brutalnych" i "lirycznych", zbudowana na zasadzie ostrego kontrapunktu. Ta sytuacja powoli zaczyna irytować, gdyż zespół nagrywa wciąż dobre płyty, które nie są już tak świeże i spontaniczne, jak "Orchid" oraz "Morningrise" i z roku za rok coraz mniej zaskakują. Czyżby forma, na początku tak oryginalna i nowatorska, uległa wyeksploatowaniu?