Muzycy Neaera twierdzą, że ich twórczość jest inspirowana szwedzko - melodyjnym death metalem. Jeśli przyjmiemy, że modelowym przedstawicielem tego gatunku są kapele takie, jak Hypocrisy, autorzy "Armamentarium" powinni się wstydzić. Ich interpretacja melodyjnego deathu zbliża się jedynie do brzmienia niezbyt udanego projektu Solar Dawn, który później przeistoczył się w prawie identycznie brzmiący Scar Symmetry. Wyznacznikami tego stylu są: monotonia, jeden rytm we wszystkich utworach, dobrze opanowane, mechaniczne dwustronne kostkowanie, perkusja specjalizująca się w "rowerkach" na podwójnej stopie i wokal, który posługuje się tylko jednym dźwiękiem. Niestety nie ma się czym zachwycać. Mogę pochwalić zespół jedynie za energię i konsekwencję w komponowaniu kawałków. Płyta jest utrzymana w jednym klimacie, a to oznacza, że muzycy Neaera wypracowali jakiś styl. Mimo że jest to styl niezbyt porywający.

Do najbardziej strawnych utworów na płycie należą: "Harbinger", "In Loss", "The Need Of Pain" i "Liberation". Fajnie wychodzą tu mechaniczne riffowania z flażoletami i melodyjne solówki. Momentami zdarzy się nawet kawałek deathowego blastu, który w połączeniu ze zbyt wysokim growlem niestety brzmi średnio.

Jest na tym krążku kilka dobrych momentów, dlatego ocena nie będzie tragiczna, lecz to stanowczo za mało, żeby wyrazić się o twórczości Neaera pochlebnie. "Armamentarium" zaliczam do albumów nudnych i bez żalu odkładam go na półkę.