Cisza przed burzą. Powietrze jest ciężkie, przesiąknięte strachem i złem. Ciemne chmury powoli wypełniają niebo. Przerażeni ludzie chowają się w domach i zamykają okiennice. Krople deszczu uderzają w wyschniętą, spragnioną ziemię. Huk piorunów! Nareszcie! Wyjący wicher porywa mnie ze sobą, wciąga w sam środek burzy i szaleństwa. Chmury walczą ze sobą i ścierają niczym odwieczni wrogowie. Istoty, które nigdy nie ujrzały światła słonecznego, tańczą wśród prastarych lasów. Stare drzewa poruszają gałęziami, szum ich liści zlewa się z symfonią nocy. Widzę cienie, przemykające na granicy świadomości, uosobienie pierwotnego lęku i przerażenia. Ludzkie łzy mieszają się z deszczem, krzyk z hukiem piorunów. Nie ma już nocy i dnia, jest tylko szaleństwo, taniec i niekończąca się ucieczka. Poeci Nocy opiewają w swych pieśniach ginące Miłość, Piękno i Szczęście. Ich muzyka walczy z nacierającą ciemnością, nienawiścią i szaleństwem. Czy mają jakąkolwiek szansę? Wszystkie obrazy wirują wokół mnie, nie wiem, co jest jeszcze snem, a co już rzeczywistością. Ale nie chcę tego wiedzieć! Pozostanę na granicy Dobra i Zła na całą wieczność... Nie potrafię postąpić inaczej!

My Dying Bride stworzył album niezwykły, którego tak naprawdę nie można opisać słowami. To muzyka najgłębszych Emocji i trudnego do dostrzeżenia Piękna, której siła nie leży w hałasie i nienawiści. Jest ona symfonią na cześć snów, lęku i samotności. Jeśli potrafisz otworzyć swą duszę i poszukujesz naprawdę głębokich przeżyć, to zapraszam! Raj leży pośrodku Piekła....