Jeżeli uważasz, że klawisze ZAWSZE zabijają metal, to ta płyta udowodni ci, że nie masz racji. Zaledwie rok minął od wydania "Wolfheart", a w muzyce zespołu wiele się zmieniło. Zatwardziali powiedzą, że Moonspell skończył się tak szybko, jak się zaczął, ale czy na pewno...?

"Irreligious" zaczyna się od dziwnego utworu, bardzo spokojnego, w którym główną rolę odgrywają klawisze ("Perverse..."), by z ostrym wejściem gitary rozpocząć chyba małoreligijne "Opium", a następnie bez sekundy przerwy przejść w znów spokojne, choć nie do końca, "Awake!". Reszta to interesujące utwory, które być może nie spodobają się za pierwszym razem. Przecież nie muszą.

Muzyka odbiega od tego, co Moonspell zaprezentował na poprzednim albumie. Słychać eksperymentatorstwo, ciekawe oryginalne wstawki klawiszowe (chwała zespołowi, że jest ich tylko tyle, ile trzeba). Jedynym minusem jest utwór "Raven Claws". Nie to, żebym miał uprzedzenia do żeńskiego wokalu (nigdy), ale z tego powodu ten utwór może chyba najmniej przypaść do gustu. To dziwny twór, ale gdyby Moonspell tworzył same cuda, to stałby się monotonny. Oczywiście na płycie nie zabrakło porządnego utworu w języku portugalskim, na przemian mieszanego z angielskim ("Full Moon Madness").

Zespół pokazał klasę, pokazał, że jest dobry w tym co robi, że mimo zmian w muzyce, wciąż potrafi dobrze grać, a zmiana to jedynie poszerzenie horyzontów. Płyta ciekawa, może nie tak porywająca jak poprzedni album, ale na pewno dobra.