Pierwsze, co pomyślałem po usłyszeniu kilku dźwięków z tej płyty, to "O Boże drugi Korn!". Ponieważ nie rusza mnie muzyka reprezentowana przez Korna, do Mindset podszedłem nieco sceptycznie. Jednak po wysłuchaniu tej płyty kolejny raz, doszedłem do wniosku, że jest to materiał bardziej interesujący niż Korn.

Faktem jest to, że muzyka przypomina Korna, ale nie jest tak pokręcona, nie ma tu tak dużo dziwnych dzwięków, można powiedzieć, że utwory są bardziej melodyjne, a co za tym idzie łatwiejsze w odbiorze. Nie ma na tym albumie zbędnej psychodelii. Także wokal jest o wiele ciekawszy niż w Kornie. Widać, że wokalista trochę popracował nad swoim głosem, bo stara się śpiewać, a nie mówić czy szeptać. W muzyce na pierwsze miejsce wysówa się bas, a co do gitar, to trudno określić, co grają, bo gitarzyści przeplatają różne style muzyczne: hardcore, rap, trash.

Na płycie jest 14 kawałków, Mindsetowi udało się nie powtarzać swoich kompozycji, każdy jest inny. Najciekawszym utworem na płycie moim zdaniem jest "Nosebleed", zaczyna się spokojnie, wokal nieco rapujący, a póżniej gitary przechodzą w ostre granie, później znowu zmiana tempa i znów czad, wokal oczywiscie też się zmienia: z lekkiego rapu w krzyk, a póżniej w śpiew i znów krzyk. Tekstowo najciekawiej prezentuje się "It The Devil Wore Adidas", choć to najbardziej Kornowy utwór na tym albumie...

Mindset miło mnie zaskoczył, chociaż jego korzenie są Kornowe, to moim zdaniem uczeń prześcignął mistrza. Na tej płycie słychać sporo ciekawych aranżacji muzycznych, widać, że muzycy starali się stworzyć coś oryginalnego, po części udało im się to, jednak nie da się nie odnieść wrażenia, że muzyka ta powstała pod wpływem sukcesu Korna.