Prawdę mówiąc, po ostatnim, znakomitym albumie Mayhem (który notabene podzielił fanów tej jednej z największych legend black metalu), chyba mało kto wiedział, czego spodziewać się będzie można po Norwegach w następnej odsłonie. Mając w pamięci dźwięki "Grand Declaration of War" ciężko było przewidzieć do czego tym razem zdolni będą Maniac, Necrobutcher, Hellhammer i Blasphemer. Czy jeszcze bardziej oddalą się od "De Mysteriis Dom Sathanas"? Czy może wręcz przeciwnie i nowa płyta będzie powrotem do korzeni?

Właściwie na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi i chyba każdy powinien poszukać jej na własną rękę. "Chimera" to blisko trzy kwadranse blackmetalowego szaleństwa na wysokim poziomie. Album gwałtowny i drapieżny od pierwszej do ostatniej minuty, na wskroś najeżony ekstremalnymi tempami, diabelskimi riffami i chorym skrzekiem wydobywającym się z gardzieli Maniaka. Niczym mityczny potwór ogniem, Mayhem zionie agresywnymi gitarami, wypluwa z siebie ultraszybką perkusję i miażdży nielicznymi zwolnieniami ("My Death", "Chimera"). Zewsząd eksploduje nieujarzmiony chaos i zniszczenie, a nad nimi unosi się atmosfera złowieszczego, niepokojącego chłodu.

"Chimera" na swój sposób jest świadectwem na to, iż muzycznie Mayhem zatoczył koło i bogatszy w doświadczenia znowu uderza surowym, blackowym jadem jeszcze silniej niż dotychczas. Nowa płyta Norwegów ma szanse trafić w gustach dawnych fanów, tych, którzy zdążyli już położyć na nich krzyżyk wraz z wydaniem "Grand Declaration Of War". Natomiast zwolennicy "czarcich" pomiotów w ekstremalnym wydaniu nie będą zawiedzeni sięgając po album, z którego okładki spogląda mroczna, groteskowa postać.