Po przesłuchaniu poprzedniej płyty Lux Occulty stwierdziłem, że kupuję następna, bo będzie bardzo dobra. Nie myliłem się. Od "Dionizosa" wiele się zmieniło - pojawiło się dużo klawiszy, bardziej rozbudowane melodie i kobiece wokale. Uczyniło to "Światło ukryte" jednym z najbardziej wyróżniających się zespołów blackowych na świecie (choć to właściwie Occult Metal, jak twierdzi lider zespołu, bo ich teksty nie mają tematyki satanistycznej).

Na "My Guardian Anger" utworzono bardzo ciekawe kompozycje, w których kawałki grane na klawiszach i instrumentach smyczkowych, przeplatają się z szaleńczym tłuczeniem w perkusję i ochrypłym wokalem. Te instrumenty doskonale współgrają z agresywną (nie zawsze) grą gitar, tworząc coś niezwykłego i niepowtarzalnego. Lux Occulta wytworzyła swój styl. Jest jednym z trzech zespołów, które moim zdaniem uczyniły coś nowego i nieprzeciętnego w black metalem (pozostałe to Cradle Of Filth i Dimmu Borgir).

Na uwagę zasługuje też wkładka, która nie rozwija się tak jak inne, tylko ma formę książki. Znajdują się w niej teksty (na bardzo przyzwoitym poziomie) i zdjęcia muzyków. Zapowiadali oni, że tym razem będą zdjęcia i są, zapowiadali też, że będą niekonwencjonalne i... nie chcę psuć niespodzianki.

"My Guadian Anger" to płyta wybitna w swoim gatunku, aż duma rozpiera, że Lux Occulta to polski zespół. Polecam wszystkim lubiącym szybką, agresywną i niebanalną muzykę.