Nowe wydawnictwo Katatonii jest jednym z tych albumów, o których trudno mi wyrazić jednoznaczną opinię. To dobrze zagrana i dobrze wyprodukowana płyta, przesiąknięta charakterystycznym stylem zespołu. Jest na niej kilka naprawdę dobrych utworów, szczególnie singlowy "My Twin", nie ma kawałków wyraźnie złych... A jednak ta muzyka jakoś mnie nie wciąga, mimo świetnych fragmentów na dłuższą metę nuży. W zasadzie połowy utworów równie dobrze mogłoby dla mnie nie być.

Wszystkie kompozycje są utrzymane w podobnej konwencji, nad całością dominuje smutno-ciężki klimat. Nastrój opiera się na przetykaniu agresywnych partii melancholijnymi wyciszeniami i kontraście między ciężkimi akompaniamentami i delikatnym wokalem. Wyróżnia się otwierający płytę "Leaders", gdzie uwagę przykuwają gitary, wspomniany już "My Twin" i "Rusted" z nieco weselszymi momentami. Choć nie mam nic przeciwko kompozycyjnej spójności, "The Great Cold Distance" jawi mi się jako płyta zbyt monotonna. Myślę jednak, że z racji wielu obiektywnych zalet, fani posępnej muzyki mogą znaleźć tu coś dla siebie.