"Bastard" jest uważana przez wielu za najlepszą płytę KATa. Nagrana w okresie świetności zespołu, jest dojrzalsza i na pewno doskonalsza niż poprzednie. Świetnie, ciężko zagrane gitary wspaniale współgrają z głosem Kostrzewskiego - głębokim, potężnym, "trójwymiarowym". Teksty (wszystkie napisane przez R. Kostrzewskiego) negują świat, wprowadzają własne zasady.

W sadzie śmiertelnego piękna "Jak niewiele miałem, przejęty światem, pojmany przez świat...". Bardzo fajnie zagrane gitarki i perkusja. A słowa? Ucieczka od świata do własnej ostoi. Chyba.

Zawieszony sznur Nieprzyjemny, samobójczy nastrój. Nie rozumiem, o co Romanowi chodziło z tą ropą, która lała mu się z ucha.

Bastard Tytułowy utwór to chyba najfajniej zaśpiewany kawałek. Zwłaszcza refren "Coś we mnie łka - to mój syn..." kładzie na kolana. Jak w każdym, jakiś autobiograficzy? fragment.

W sadzie śmiertelnego piękna Kolejny tekst, nad którym można (trzeba) się zastanawiać. Podoba mi się zagranie i zaśpiewanie fragmentu o czarnej karecie.

Odmieńcy Piosenka o eunuchach. Dziwny temat. Ale nieźle wykonany.

Łza dla cieniów minionych Bardzo dobra piosenka. W konwencji balladowej, podzielona na dwie części, historia pewnej śmierci. Doskonały głos Kostrzewskiego "Okręt mój płynie dalej..." i gitary w drugiej części.

Piwniczne widziadła Akustyczny utwór - impresja na temat. Takie sobie...