Muzyka prezentowana przez Goetię to, jak pisze sam Nashat, "pure and brutal" black metal. Ja natomiast dodałbym od siebie jeszcze, że występują tu także elementy "ciężkości" rodem z muzyki deathmetalowej. Brzmienie instrumentów jest czyste i nagrane dosyć dobrze, co pozwala je rozróżnić (w 90% dem z pogranicza "podziemia" muzyka to w zasadzie jedna ściana dźwięku) i usłyszeć. Głos Tchorta jest nieco charczący, ale wyraźny i nie ma w nim ani krztyny "piskliwości" typowego blackowego wokalu.

Każdy utwór jest poprzedzony utrzymanym w nastrojowej konwencji intrem, które ma nas wprowadzić w klimat następującego po nim kawałka. Mnie osobiście styl tej muzyki kojarzy się z czymś mrocznym, ale nie krwawym, jak to jest w death metalu, raczej majestatycznym, uśpionym, statycznym, ale groźnym i śmiertelnie niebezpiecznym - coś a la podróż przez mroczne i zapomniane krainy, w których czai się ciemność. Nie jest to jednakże podróż z rodzaju tych spotykanych w muzyce dark ambient, a raczej podróż poznawcza, pozwalająca nam dostrzec majestat i siłę owego mroku, niedająca odczuć nam, iż jesteśmy w stanie zagrożenia. Odczuwamy również szybkość i agresję, to bardziej pokaz możliwości, niż jakiekolwiek bezpośrednie zagrożenie.

Na początku napisałem, że poza black metalem możemy też usłyszeć wpływ death metalu i jest to prawda. Muzyka Goetii poza agresją i swego rodzaju "ostrością" typową dla black metalu posiada jakby "moc i siłę" deathu. Przyczynia się do tego głównie perkusja, która - choć nie wyeksponowana na pierwszym planie - jest dobrze słyszalna, a także dosyć "władcza i mocna".

Sporym atutem materiału jest, moim zdaniem, umiejętne i interesujące zarazem połączenie intr, autorstwa Roberta K. z Taedium Vitae, z właściwymi utworami. Intra wprowadzają nas w nastrój każdego z kawałków i właśnie owo połączenie w dużym stopniu buduje klimat całości materiału.

Jak na debiutancki materiał (o ile mi wiadomo, jest to pierwsze w ogóle wydawnictwo Goetii - wcześniej istniały tylko kawałki z prób), to naprawdę dobre demo. Również pod względem estetycznym prezentuje się całkiem nieźle: wyraźna, dobrze wydrukowana wkładka (rzadko się zdarza pośród zespołów podziemnych zadrukowanie obu stron), a nie żadne ksero wydruku z drukarki komputerowej. Również jakość dźwięku jest bardzo dobra, co można, zdaje się, przypisać produkcji materiału w "half-professional" NoNameStudio i masteringu Andrzeja Bomby w Selani Studio. Mam nadzieję, że następne wydawnictwa Goetii będą równie (lub nawet bardziej) mroczne i umiejętnie tworzące klimat jak "Enthroned upon Dark Skies".