Farben Lehre w ostatnich latach stał się jednym z czołowych zespołów nurtu niezobowiązującego rocka dla nastolatków. Taki polski Green Day, z zachowaniem oczywiście należytych proporcji. Zgodnie z hasłem "po co się bać, kiedy w duszy gra muzyka", nagrywają od lat dźwięki łatwe, lekkie i przyjemne, którym nie sposób odmówić uroku i chwytliwych melodii. Sam za małolata latałem chętnie na ich koncerty, więc darzę ten zespół pewnym sentymentem, a kiedy na rynku pojawiło się ich koncertowe DVD, pomyślałem - czemu nie.

"Punky Reggae Live" to już uznana marka koncertowa na polskiej scenie muzycznej. Zarejestrowany występ pochodzi z marca 2008 roku, z wrocławskiej "Wytwórni Filmów Fabularnych". Na repertuar składają się przede wszystkim kawałki z płyty "Snukraina", która akurat wówczas była promowana, jest jednak również parę starszych kawałków. Dodatkową atrakcją są wykonywane covery. Z zagranicznych piosenek mamy tutaj absolutny klasyk "Should I Stay Or Should I Go" The Clash oraz mniej znany "She Goes To Finos" Toy Dolls. Z polskiej sceny muzycznej - kultowe "Kwiaty" Celi nr 3.

Wiemy już co, pozostaje pytanie jak. Trzeba przyznać, starają się chłopaki. Oczywiście nie ma tu popisów instrumentalnych czy wiekopomnych przemówień, ale w muzyce Farben Lehre przecież nie o to chodzi. Widać po nich, że koncertują dużo i robią to z przyjemnością. Chcą dać swoim fanom wiele radości i wiedzą, jak to osiągnąć. Od czasu do czasu Voytek, wokalista grupy, pozwala publiczności śpiewać albo zwraca się do niej z paroma słowami podziękowań. Szczególnym mówcą to on nie jest, ale pozostawia po sobie na pewno miłe wrażenie.

Jeśli chodzi o publiczność, to wizualnie wszystko wygląda w porządku. Ludzi może nie tysiące, ale sporo i wszyscy fajnie się bawią, bo po to przecież przychodzi się na koncert takiej grupy. A przynajmniej kamera nie wyjeżdża poza tę bardziej rozrywkową część parkietu, więc nie widzimy, kto podpiera ściany. Gorzej jest niestety pod względem akustycznym. Śpiewy publiczności słychać dopiero, gdy ucichną instrumenty. Może to i lepiej dla muzyki, bo żadna rozentuzjazmowana nastolatka nie zagłusza jej swoimi piskami, ale robi to wrażenie sztuczne, niczym koncerty z playbacku. Bo niby oglądamy występ na żywo, ale tak, jakbyśmy słuchali muzyki z płyty.

Parę słów o dodatkach. Jest ich dwanaście albo, jak kto woli, to po prostu jeden dodatek w dwunastu częściach. Kolekcja nakręconych przez zespół na przestrzeni lat teledysków z całą pewnością ucieszy fanów grupy, a innym pozwoli ją lepiej poznać. Same wideoklipy nie są oczywiście dziełami sztuki, ale oglądając je nie raz można się uśmiechnąć pod nosem do niektórych artystycznych pomysłów. Przydałby się jednak do tego choćby krótki filmik z podziękowaniami od zespołu, skoro już muzycy zrezygnowali z umieszczenia tutaj jakichkolwiek innych materiałów dokumentalnych. Brakuje też jakiejkolwiek książeczki, choć w przypadku wydawnictw DVD polskich zespołów do ich braku mogliśmy się już przyzwyczaić.

Czy warto? Miłośnikom zespołu nie trzeba chyba dwa razy powtarzać, oni będą zadowoleni z zakupu i już. Dla reszty jest to dobra okazja do poznania ciekawego zespołu, którego kilka piosenek na pewno każdemu wpadnie w ucho. To sprawia też, że wydawnictwo jest wręcz idealne na prezent, zwłaszcza ze względu na ciekawe teledyski, które przypadną do gustu nie tylko fanom grupy.