Jest 7 kwietnia roku 2008. Do sklepów trafia dziesięć niezwykłych utworów, stylem sięgających od kabaretu poprzez alternatywny rock aż do punk rocka - i zamkniętych na jednej płycie. W niecały tydzień od premiery twórca albumu zdołał oczarować urokiem swej muzyki słuchaczy radiowej Trójki i internautów. W trzy tygodnie po wydaniu krążek zdobył status złotej płyty. Żeby było śmieszniej, sprawca tego zamieszania - Czesław Mozil - w jednym z wywiadów nazwał podstawę swojej muzyki - akordeon - "cudownym kiczem".

Tak można w wielkim skrócie opisać trzymiesięczną historię albumu, który zarówno Nergal, jak i Kasia Nosowska nazywają pozycją niezwykłą, zadziwiającą i cudowną, a która nosi wdzięczny tytuł "Debiut".

Słuchającemu tej płyty od razu rzuca się w uszy dźwięk kiczowatego, ale za to zupełnie nieprzeszkadzającego, a wręcz niezbędnego, akordeonu, który odpowiada za radosną atmosferę. Potem zwraca się uwagę na łatwo wpadające w ucho teksty, które - choć składają się z banalnych rymów - kryją w sobie ambitną treść. Wokal Czesława dodaje wszystkiemu niesamowitej świeżości. I tak oto mamy trzy elementy, które składają się na sukces tego albumu.

Oczywiście zupełnie inną historią są gitarowe wstawki w postaci pięknej i zabójczo szybkiej solówki w "Tyłem do przodka" oraz skocznego, punkowego riffu w "Mieszko i Dobrawa jako początek państwa polskiego".

Warto postawić jeszcze parę literek na temat utworu "Pożycie małżeńskie", jest niezwykle mocny tekstowo, w ten sposób muzyk pokazuje nagą prawdę. Podobnie jest w innych kompozycjach. Niezależnie czy lubisz metal, rocka, czy pop, po posłuchaniu "Debiutu" powinieneś być trochę lepszym człowiekiem. I chyba właśnie to urzekło mnie w tej niezwykłej płycie. Oby było takich więcej, może jeszcze istnieje jakiś ratunek dla polskiej muzyki.