Szwecja. Death metal. Te dwa hasła powodują podejrzliwe spojrzenia i skojarzenia ze stereotypami, jakie narosły przez lata. Wraz z pojawieniem się nowych formacji z kraju, gdzie zamordowano kiedyś premiera, a w niedalekiej przeszłości wybierze się piłkarska reprezentacja Polski, powstają natychmiastowe podejrzenia o wtórność, brak oryginalności, podobieństwo brzmienia. Czy Crown Of Thorns to epigoni Dismember, At The Gates czy też Dissection? Z całą odpowiedzialnością stwierdzam, że nie!

Kwintet serwuje nam na swojej drugiej płycie krwisty, potężny i ekstremalny death metal. Muzyka ta nie jest pozbawiona melodii, lecz nie może być mowy o landrynkowej słodyczy. Wystarczy wsłuchać się w dźwięki takiego utworu jak "Kill The Priest". Nogi podrywają się w nerwowym uniesieniu, ręce pocą, a pióra same rwą się by dosięgnąć sufitu. Radzę wszystkim włożyć Koronę Cierniową na swe skronie. Krew szybko zacznie zraszać nasze obolałe i pokaleczone twarze.

Na koniec smutna i pesymistyczna refleksja. Żadna z rodzimych firm fonograficznych nie zdobyła się na wydanie "Ethernal Death" na kasecie licencyjnej. Ja nawet jestem w stanie zrozumieć, że Black Sun to mała wytwórnia... Ale do niejasnej cholery, malarii, tyfusu i innych szpetnych infekcji, dlaczego muszę stawać kantem wklęsłego czoła na glebie, aby zdobyć takie albumy jak "Ethernal Death"?!? Podobne problemy będę miał przy próbie wejście w posiadanie najnowszych(?) dzieł znakomitych Phlebothomized i Sadist. Coż, gotycko-blackowa koniunktura rządzi się własnymi prawami.