Czyż to nie Crematory było nie tak dawno podporą Massacre Records? Nie wiem co się stało, że zdecydowali się opuścić swą chyba nie najgorszą wytwórnię, ale szczerze mówiąc, gówno mnie to obchodzi. Obchodzi mnie to, że po lekkim rozczarowaniu, jakim był dla mnie ostatni krążek Niemców, zupełnie miłą niespodzianką jest "Act Seven".

Muzycznie niewiele się zmieniło, tu nie wiem, czy martwić się, czy cieszyć. Jeśli chodzi o progresję muzyczną, to chyba martwić, bo właściwie to komu potrzebne jest siedem jednakowych krążków? Jednak mnie, jako okazyjnemu fanowi Crematory, zupełnie to nie przeszkadza. Co więcej, cieszę się z tego krążka, ponieważ zawiera wszystko, czego brakowało Crematory do tej pory. Nieśmiało eksponowane na poprzednich produkcjach śpiewane wokale pojawiają się tutaj coraz częściej i odważniej, o technice zespołu nie mogę powiedzieć, żeby się poprawiała, bo była od dawna bardzo dobra, jednak dopiero teraz chłopaki pokazują, co są w stanie wycisnąć ze swoich instrumentów, a Najbrzydsza Na Świecie Klawiszówka zasuwa na swoim keyboardzie z zawziętością godną lepszej sprawy. Płyta łączy w sobie nowoczesne metalowe granie, technikę i nieodzowny klimat towarzyszący CREMATORY od dawna. Jeśli miałbym porównywać do wcześniejszych płyt Grubasa i spółki, pokusiłbym się o stwierdzenie: udoskonalony technicznie mix "Transmigration" i "Illusions". Warto.