"Dusk and her embrace" to drugi (trzeci, jeśli liczyć EPkę "Vempire...") album Cradle of Filth. Album genialny, nie mający sobie równych. Stworzony przez jeden z najorginalniejszych zespołów black metalowych. Przez jednych uznawany za kiczowaty, innych za genialny. Ja należę do tej drugiej grupy, a "Dusk..." sam potwierdza moją opinię.

Płytę otwiera znakomity instrumentalny utwór "Humana inspired to nightmare". To doskonałe rozpoczęcie albumu pozwala wczuć się w jego atmosferę. Później, prawie niezauważalnie przechodzi w "Heaven torn asunder". Pierwsze, co zwraca uwagę, to śpiew. Dani jest świetnym wokalistą i podziwiam jego skalę głosu. Na płycie dominuje skrzek, wręcz pisk, ale jest też parę fragmentów wygłoszonych "grobowym" basem. Gdzieniegdzie słychać trochę kobiecych śpiewów. Krótko mówiąc wokal jest obłędny i uważam, że gdyby był inny, muzyka straciłaby wiele ze swego uroku. Co bardziej wrażliwych może denerwować, ale znakomicie współgra z resztą muzyki, tworząc prawdziwy wampirzy spektakl. Następnym utworem jest "Funeral in Carpathia". Dość szybki, równie genialny jak poprzedni. Po nim mamy "A gothic romance (Red roses for the devil's whore"). Rozpoczyna się wspaniałą, przejmującą melodią i wyciem wilków. Wprost poraża swoim gotyckim pięknem. Jest dość wolny, z dwoma szybszymi fragmentami w środku i na końcu. Radzę zwrócić uwagę na klawisze... No. 6 to "Malice through the looking glass". Tego po prostu nie da się opisać... Piękne to za mało powiedziane. Według mnie najlepsza kompozycja na płycie. Świetne zakończenie (recytacja i pohukiwanie sowy) utwierdza w przekonaniu, że jest to jeden z największych "przebojów" Cradle of Filth. "Dusk and her embrace" to nagranie tytułowe. Uwagę zwraca tu doskonałe wykorzystanie chóru. Nie jest go co prawda zbyt dużo, ale za to w najbardziej odpowiednich momentach. Warto wspomnieć też o świetnej, szybkiej końcówce. "The graveyard by moonlight" to drugi instrumentalny utwór na płycie. Jest jeszcze lepszy niż "Humana inspired to nightmare". Stanowi nie tylko wybitne dokonanie jeśli chodzi o muzykę Cradle of Filth, ale także muzyke klasyczną... Do obłędu doprowadza wyciszenie mniej więcej w środku, kiedy słychać wycie wiatru i bodajże dzwoneczki. Później wchodzi fortepian i kończy tę wspaniałą, nastrojową pieśń. Przedostatni na płycie znalazł się "Beauty slept in sodom". Fajny - nic dodać, nic ująć. Album kończy "Haunted shores". Oprócz Daniego słychać w nim niejakiego Cronosa (recytacja pod koniec). Fanom metalu to imię(?) powinno coś mówić, pan ten na co dzień jest członkiem zespołu Venom...

Album z gatunku "musisz mieć". Genialny, genialny i jeszcze raz genialny, nie ma słabych stron. Powinien go kupić nie tylko każdy fan black metalu, ale każdy fan dobrej muzyki. A jeśli chodzi o black metal - Cradle of Filth rzuca na kolana wszustkie inne zespoły blackowe. Takiej atmosfery nie ma nikt. Warto wspomnieć także o okładce dzieła. Doskonale oddaje zawartość płyty. Las, noc, kobieta wśród drzew (wampirzyca?), a w tle zamek. W ogóle cała wkładka jest obłędna. Oprócz tekstów i zdjęć muzyków znalazły się tam kawałki wierszy takich znakomitości jak na przykład Nietzsche.

Do sklepu!!!