Jedno słowo wręcz ciśnie się na usta podczas słuchania nowej płyty Coal Chamber: "dziecinada". Bo właśnie dziecinna, niedojrzała i banalna jest ta muzyka, zupełnie pozbawiona jakiejkolwiek dynamiki i wyczucia, opierająca się na banalnych rytmach i akcentach, głośna i jednostajna.

Podstawą jest prosty i wyrazisty rytm, uzupełnia go zazwyczaj jakiś równie mało wyszukany riff gitarowy, mający raczej uwydatnić rytmikę i dodać ciężaru, niż wnieść nowy wymiar do muzyki. Efektu dopełnia krzyczący wokal, o nachalnej, przejaskrawionej ekspresji. Jedyne, co zasługuje na niewielką pochwałę, to niezła praca perkusji.

"Dark Days" to płyta rzemieślnicza, mechaniczna. Brak tu jakiejkolwiek finezji - byle głośno, ciężko i rytmicznie. Odnoszę wrażenie, że z braku subtelniejszych środków muzycy starają się przekrzyczeć słuchacza i siłą wbić mu do głowy swój przekaz. Unikać jak ognia.