Podczas przeglądania starych kaset, na których były ponagrywane różne LP, mój kolega znalazł jedną zakurzoną, opatrzoną nazwami Bon Jovi i Cinderella. W końcu taśma ta wylądowała w moim kaseciaku. Nie będę się rozpisywał o Bon Jovi, bo to nie ta recenzja. Natomiast Cinderella okazała się całkiem niezłym, heavy rockowym amerykańskim zespołem.

Szybkie, dynamiczne utwory mieszają się z typowymi balladkami. Sama muzyka to połączenie AC/DC, Led Zeppelin i Scorpions. Już otwierający album "BSB" swoim ociężałym bluesowym intrem wskazuje na fascynację Zepem. Angus & Co. objawiają się głównie w riffach, a także w wokalach Toma, które są połączeniem Klausa Meine, Briana Johnsona i RJ Dio. Wesołe, lekkie, melodyjne piosenki ("Gypsy Road", "The Last Mile", "Coming Home", "Take Me Back") mieszają się z cięższymi utworami ("Second Wind", "Fire And Ice"), a także pięknymi balladami ("Don't Know What You Got ('till It's Gone)", "Long Cold Winter"). Ta pierwsza z delikatną partią fortepianu i pięknym refrenem stała się dosyć dużym przebojem. Druga to śmiałe nawiązanie do "Since I've Been Lovin' You" Zeppelinów.

"Long Cold Winter" jest bardzo dobrym soft metalowym (bądź hard rockowym) albumem zasługującym na ocenę 9. Bardzo przyjemnie się go słucha. Po wyłączeniu odtwarzacza jeszcze kołyszą się w głowie słowa "Take Me Back". W końcu nie wytrzymuję i włączam kasetę od początku.