Są płyty, których słucha się dobrze, ale kiedy już opuszczą odtwarzacz, pozwalamy im się zakurzyć. Tak określiłabym swoją przygodę z krążkiem "A New Shape Of Desperation". Przyznam, że jedenaście kompozycji pełnych death - metalcore'owej złości ma wszelkie predyspozycje do tego, żeby wdeptać słuchacza w podłogę. Nie zaintrygowały mnie jednak na tyle, żeby na ich punkcie oszaleć. By Night porusza się w stylistyce, która nigdy nie była moją specjalnością. Wydaje mi się jednak, że fani kapel takich, jak Ektomorf, Darkane czy nawet Meshuggah, polubią ten krążek i będą zapraszać go do odtwarzacza znacznie częściej niż ja.

Na pochwałę zasługuje przede wszystkim niszczycielska precyzja, z jaką gitary i sekcja rytmiczna wspólnie akcentują ciężar riffów. Połączenie hardcore'owych patentów z death- i thrashmetalowymi zagrywkami uważam za bardzo udane. Brakuje mi natomiast miażdżącego, niskiego brzmienia gitar, które w tej stylistyce sprawdziłoby się znakomicie. Świetną robotę wykonał też wokalista, który od pierwszych do ostatnich taktów drze się jak opętany. Uważam jednak, że drobne eksperymenty z dźwiękami nie uchybiłyby w niczym ciężkości i bezkompromisowości, jakie cechują muzykę By Night. Adrian Westin ma odpowiedni warsztat, żeby stworzyć linię wokalną opartą na więcej niż dwóch nutach.

Jak na album zahaczający o nurt metalcore, "A New Shape Of Desperation" jest dość zróżnicowany. Znalazło się nawet miejsce na doomowy eksperyment w postaci kawałka "Dead Eyes See No Future". W instrumentalnym "Time Is Running Out" mamy natomiast niespodziankę w postaci pianina. Pomimo hardcore'owego ciężaru, w kilku utworach udało się także stworzyć głębię i pesymistyczny, przytłaczający klimat ("Forsaken Love", "Cursed By The Thought"). Jest też trwający niespełna minutę "Idiot", z niezłym riffem i potężnym ładunkiem agresji. Wypada jeszcze wspomnieć o niszczycielu "Through Ashes We Crawl" i odesłać was do reszty utworów. Moja rada: słuchać głośno!