Trudno właściwie sklasyfikować muzykę The Bloodhound Gang. Gdybym jednak spróbował, powiedział, że to jest punk metal z elementami rapu i disco. Muzyka jest mocniejsza od rocka, a zarazem bardzo prosta. Mimo tego, album może się podobać ze względu na szybkie i dynamiczne piosenki, których tu nie brakuje. Szczególnie przypadły mi do gustu: "I hope You Die", "Three Point Four One", "The Ballad Of Chasey Lain" i "Along Comes Mary". Według mnie nawet piosenki disco, jak "The Bad Touch", pasują do płyty.

Jak wskazuje tytuł i okładka, większość piosenek traktuje o seksie. Kiedyś Jonathan Davies śpiewał "A.D.I.D.A.S.", a Dexter Holland "Me & My Old Lady", ale to, co zrobił Jimmy Pop, to ewidentna przesada, o czym można się przekonać, słuchając piosenek takich jak "Yummy Down On This". W tłumaczeniu jeden z tekstów brzmi: "Och, mój mały nie dosięga mi do ust. Gdybym mógł to robić sam, to nigdy nie wychodziłbym z domu". Zdecydowanie niesmaczne. Wynika z tego, że Jimmy Pop jest niedojrzały emocjonalnie lub został zgwałcony za młodu. A' propos niesmaczności: na albumie znajdują się odgłosy ulubionego zajęcia Bloodhoung Gangu na koncertach, czyli rzygania na samych siebie.

Pomimo tych wad, płyta jest całkiem przyzwoita i można jej słuchać z przyjemnością.