Począwszy od roku 1996, kiedy to światło dzienne ujrzał debiutancki "Sorrow Throughout The Nine Worlds", z pewną regularnością, w odstępach nieprzekraczających dwóch lat, ukazują się albumy Amon Amarth. Od tego czasu Szwedzi sukcesywnie zdobywają rzesze fanów, czego przyczyn z pewnością należy dopatrywać się w coraz to lepszych krążkach na koncie. Ich pozycję musi umocnić najnowsza płyta o zakorzenionym w skandynawskiej mitologii tytule "Fate Of Norns".

Porównując ten album do poprzednich wydawnictw, chociażby do "The Crusher" (2001) czy "Versus The World" (2002), nie da się nie zauważyć, że Szwedzi złagodnieli. Na "Fate Of Norns" Amon Amarth kładzie większy naciska na epickość i atmosferyczność, gdzieś pomiędzy nie wciskając kropelkę melodii. Więcej tu dbałości o klimat niż deathmetalowego kopa. Więcej średnich temp, spokojnych i monumentalnych momentów niż szybkich riffów czy dewastujących blastów. Ma to jednak swój urok - "Fate Of Norns" to płyta naprawdę niezwykła, pełna skandynawskiej melancholii. Wciąż deathmetalowa, lecz demonstrująca nieco inne, bardziej nastrojowe oblicze Szwedów.

"Fate Of Norns" to chyba najlepszy album Amon Amarth w historii. Może nie dojrzalszy i bardziej techniczny od wcześniejszych płyt, z pewnością mniej intensywny, ale bez dwóch zdań świetny pod względem klimatu. Na tej płycie skandynawska krew kwintetu daje o sobie znać na każdym kroku, dzięki czemu album ten to doskonały death metal o wikingowskiej duszy.