Płyta zaczyna się obiecująco - klimatyczny chórek, w który nagle wkradają się gitary i wokal... No właśnie, wokal. Przechodzi on od jakiegoś pseudozawodzenia po growling (dość porządny) i ogólnie pozostawia naprawdę dużo do życzenia. Po prostu tu nie pasuje. Drugą słabą stroną tego albumu są teksty - mimo że pisane na dość ważne i niebanalne tematy, tracą 75% swojego przesłania poprzez wyjątkowo niepoetyckie ich przedstawienie, do czego dochodzi bardzo kiepski poziom tłumaczenia na angielski, co w moich oczach dyskwalifikuje "NOIĘ" pod względem lirycznym.

Na szczęście muzycznie jest to bardzo porządny album. Można co prawda trochę przyczepić się do brzmienia gitar, ale melodyka utworów jest ciekawa i dobrze skomponowana. Klawisze, choć pozostają w tle i nie wybijają się na pierwszy plan, są na tyle dobrze zauważalne, że dodają płycie klimatu. "Migdał" robi to dobrze. Ciekawie brzmi również chór, pojawiający się w "Killing Time" i "O Fortuna". Partie wokalne ostatniego kawałka wykonywane są w całości przez chór. Na początku wydaje się, że trąci on Erą, ale wszelkie wątpliwości rozwiewa wejście gitar - tak samo ciężkich, jak na reszcie albumu.

"NOIA" pozostaje płytą dość przeciętną, nie wybijającą się z tłumu. Mimo to czuje się potencjał tkwiący w Aionie, widać, że z tego zespołu coś jeszcze będzie. Jeśli zmienią wokal oczywiście i popracują nad tekstami.